ترامپ و محوريت توانمندي‌هاي اقتصادي و نظامي در قلمرو سياست خارجي

در دهه‌هاي متوالي در بطن نظام بين‌الملل دوقطبي، تك‌قطبي و پساتك‌قطبي متشكل از قطب‌هاي قدرت متعدد، آمريكا سياست خارجي بين‌الملل‌گرا و سلطه‌طلبي را دنبال كرده است. براي تحقق اهداف در طي اين برهه زماني آمريكا مجموعه‌اي از مولفه‌هاي مادي و معنايي را به كار گرفت تا با قليل‌ترين هزينه‌ها فزون‌ترين دستاوردها را به صحنه آورد. با به قدرت رسيدن دونالد جان ترامپ به عنوان چهل و پنجمين رئيس چمهور آمريكا بايد انتظار داشت تا اعتبار فزون‌تري براي توانايي‌هاي اقتصادي و نظامي به عنوان اهرم‌هاي فشار بر بازيگران رقيب و دشمن در جهت اثرگذاري بر رفتارها و دگرگون‌ساختن درك و استنباط آنان مطرح گردد. از طرفي، رئيس جمهور آمريكا كه خود را پرچمدار سياست خارجي ملي‌گرا قلمداد مي‌سازد به ضرورت اين نوع نگرش توجه متفاوتي به ظرفيت‌هاي مادي قابل انتظار است. سوالي كه مطرح مي‌گردد اين مي‌باشد كه جايگاه قدرت نظامي و توان اقتصادي درسياست خارجي ملي‌گراي آمريكا تحت زعامت دونالد جان ترامپ چه خواهد بود. او محققا در كسوت پرچمدار سياست خارجي آمريكامحور، در سطحي وسيع‌تر از اهرم‌هاي اقتصادي و نظامي بهره خواهد گرفت تا تحقق اهداف را ممكن سازد.