نقش آموزش و دانشگاه‌ها در صلح‌سازي و مديريت منازعات منطقه‌اي: مطالعه موردي خاورميانه

دانشگاه‌ها به‌طور سنتي به دنبال ارائه آموزش‌هاي تخصصي و مهارت‌هاي مرتبط با توانمندسازي افراد به‌منظور ايفاي نقشي مفيد در تحولات اجتماعي و كسب زندگي مرفه با شغلي آبرومندانه براي دانشجويان هستند و عمدتا به كارويژه دانشگاه‌ها از منظر آموزشي و آماده‌سازي افراد براي حضور موثر در اجتماع پرداخته مي‌شود. در اين ميان نقش آموزشي دانشگاه‌ها در مناطق و جوامع درگير منازعه و ظرفيت بالقوه آن در صلح‌سازي پايدار و ترويج ارزش‌ها و فرهنگ صلح در جوامع و مناطق منازعه‌خيز كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد. اين مهم به‌ويژه در منطقه خاورميانه كه آبستن منازعات مختلف است، از اهميتي مضاعف برخوردار است؛ چرا كه وجود رهبران و نخبگاني كه پاي‌بند به هنجارهاي مشترك و مسالمت‌آميز براي حل‌و‌فصل اختلافات باشند و از شيوه‌هاي مسالمت‌آميز براي مديريت تنش‌ها بهره ببرند، امكان بروز و تشديد منازعات منطقه‌اي را تخفيف مي‌دهد و زمينه‌ها و بسترهاي لازم براي صلح‌سازي پايدار و باثبات را فراهم مي‌كند. بر همين اساس، سوال پژوهش اين است كه كاركرد آموزشي دانشگاه‌ها چگونه مي‌تواند در مديريت منازعات منطقه‌اي و صلح‌سازي نقش‌آفريني كند. فرضية پژوهش اين است كه دانشگاه‌ها از طريق هنجارسازي(صلح، عدالت، حقوق بشر)، تقويت ظرفيت‌هاي مشترك و ظرفيت‌سازي اجتماعي مي‌تواند موجب گسترش فرهنگ صلح و كاهش شدت و ميزان منازعات منطقه‌اي شود.