صلح و ديپلماسي محيط زيست در نظام آموزش عالي

با رشد روزافزون مسائل زيست‌محيطي و گسترش فعّاليت‌هاي مختلف در اين عرصه، اختلافات بسياري در اين زمينه بروز كرده است. اين اختلافات به‌عنوان يك منبع بالقوه عدم ثبات بين‌المللي و تهديدي براي صلح و امنيت بين‌المللي محسوب مي‌شود. همواره حل و فصل اختلافات بين‌الملل محيط‌زيستي در پرتو ديپلماسي و تعاملات بين‌المللي نمود داشته است. در اين راستا مناسبات كشورها و تقويت روابط بين‌الملل و پايبندي به تعهدات مشترك بين‌المللي و لزوم تبعيت از قواعد آمره دو مبناي بسيار مهم در تبيين نقش ديپلماسي محيط زيست، توسعه پايدار و ايجاد صلح است. در اين راستا ديپلماسي محيط‌زيست به‌عنوان رهيافتي موثر در توسعه صلح پايدار در اثر تعاملات منطقه‌اي و همكاري‌هاي بين‌المللي مي‌باشد. ديپلماسي محيط‌زيست و صلح مي‌تواند به‌عنوان يك گرايش ميان‌رشته‌اي برگرفته از رشته‌هاي حقوق بين‌الملل، حقوق محيط‌زيست و روابط بين‌الملل مورد تصويب و تائيد نظام آموزش عالي قرار گرفته و در اين خصوص با جذب دانشجويان مستعد به تربيت نيروهاي متخصص پرداخت. اين چارچوب علمي در برخي از دانشگاه‌هاي جهان تحت عناوين مختلف در حال اجرا مي‌باشد. در اين پژوهش به بررسي چگونگي تاثير منازعات بين‌المللي بر محيطزيست و صلح و امنيت بين‌المللي و همچنين نقش ديپلماسي در حل و فصل اختلافات محيطزيستي از طريق مذاكره و ديپلماسي محيط‌زيست مي‌پردازيم. در اين راستا با توجه به حساسيت اين موضوع و اينكه نظام و روح حقوق محيط‌زيست مبتني بر اصول پيشگيرانه و جلوگيري است و همواره ديپلماسي ابزار موثر براي مذاكرات تلقي شده، در نتيجه بايستي بيش از پيش نقش ديپلماسي محيط‌زيست در پيشگيري و جلوگيري از اين‌گونه اختلافات زيست‌محيطي در نيل به صلح پايدار تبيين شود. با اين توصيف فرآيند ايجاد و توسعه صلح و آموزش آن در پرتو ديپلماسي محيط‌زيست در پرتو همكاري ها و تعاملات بين‌المللي مورد مداقه قرار مي‌گيرد.