تجارت ايران و چين در قرن چهارم هجري

اسناد تاريخي، نشان از وجود روابط تجاري مسالمتآميز همراه با تسامح مذهبي بدون هم پيماني سياسي يا سلطه نظامي بين ايران و چين در سده چهارم هجري دارد؛ اما سؤال مهم اين است كه اين روابط با توجه به تعدد و تنوع كاالهاي مبادالتي كه جنبه هاي مختلف معيشتي، صنعتي و تجملي را شامل ميشد و متقاضيان زيادي داشت چه تأثيراتي در عرصههاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي و تمدني گزارده است؟ بر اساس مطالعات صورت گرفته مشخص ميشود كه رشد فزاينده مبادالت تجاري كه به صورت صادرات و واردات و خريد و فروش كاالها انجام ميگرفت، تأثيرات بسيار مهمي نظير تعدد اعزام سفارتها، امضاي تفاهمنامه ها و امنيت منطقهاي در عرصه سياسي، ايجاد اشتغال، رونق بازار، رشد توليدات داخلي، توسعه صنايع حمل و نقل، توليد ثروت و بهبود رفاه معيشتي در عرصه اقتصادي، آشنايي با آداب و رسوم، گسترش شريعت اسالم و انتقال علوم و فنون در عرصه فرهنگي و آباداني شهرها، بنادر، كاروانسراها، تجارت خانه ها و گمركات در عرصه تمدني داشته است. اهميت پژوهش مزبور در اين است كه روابط تجاري، عالوه بر اين كه منجر به ايجاد صلح و امنيت منطقهاي و توسعه فرهنگي ميشود در اعتالي قدرت اقتصادي كه شرط اقتدار سياسي است بسيار حائز اهميت است چه براي ايران كه به لحاظ استراتژيك در واقع نقش واسطه العقد تجاري را بين شرق و غرب و كريدور جنوب به شمال ايفا نموده و يك اتحاديه بازرگاني بين قارهاي را شكوفا ساخته و چه براي چين كه توسعه اقتصادي خود را بر محور افزايش صادرات قرار داده و ميتواند از مسيري امن با كمترين هزينه، براي توسعه صادرات حتي به جهان غرب سرمايه گذاري كند. الزم به ذكر است اين پژوهش، به روش توصيفي تحليلي با استفاده از منابع كتابخانهاي انجام گرفته است.