الگويي براي بررسي كاهش نفوذ اجتماعي روحانيان در ايران؛ نقد مقاله دكتر شجاعي‌زند

روحانيان در ايران، همواره در ميان جامعه، از نفوذ اجتماعي برخوردار بوده‌اند؛ اما ميزان نفوذ اين گروهِ تأثيرگذار، بر اثر تحولات گوناگون، دستخوش تغييرات مي‌شود. تغييرات در ميزان نفوذ اجتماعي آنان، محرك برخي براي شناخت عوامل مؤثر بر كاهش آن است. مقاله دكتر شجاعي‌زند با عنوان «كاهش نفوذ اجتماعي روحانيت در ايران؛ الگويي براي بررسي»، از جمله معدود كارهايي است كه وظيفه خود را شناخت عوامل مؤثر بر كاهش نفوذ اجتماعي روحانيان در ايران دانسته است. با وجود تلاش مفيد، كار وي به دلايل متعدد ناتوان از حصول به اهداف تعريف شده است؛ لذا مقاله حاضر، مي‌كوشد با نقد محتوايي نوشته فوق، در دو بعد بيروني و دروني، ابهامات، نقايص و اشكالات آن ‌را نشان دهد و اثبات كند مقاله نويسنده، نه الگويي مناسب براي تبيين علل كاهش نفوذ اجتماعي اين قشر است و نه توانسته اين مسأله را تبيين كند. در ادامه بحث، الگوي مختار اين قلم به عنوان بديل الگوي مورد نقد ارائه مي‌شود.