عنوان مقاله :
رابطه سلامت خانواده اصلي و شفقت خود با تعهد زناشويي
عنوان به زبان ديگر :
Relationship between Original Family Health and Self- Compassion with Marital Commitment
پديد آورندگان :
قزلسفلو، مهدي دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي، اصفهان، ايران , جزايري، رضوان السادات دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه مشاوره، اصفهان، ايران , بهرامي، فاطمه دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه مشاوره، اصفهان، ايران , محمدي، رحمت الله دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه مشاوره، اصفهان، ايران
كليدواژه :
تعهد زناشويي , شفقت خود , سلامت خانواده اصلي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: يكي از ويژگي مهم ازدواج هاي موفق و طولاني مدت، تعهد زناشويي است و شفقت خود، پيش بيني كننده خوبي براي بهبود روابط زناشويي است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه سلامت خانواده اصلي و شفقت خود با تعهد زناشويي بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك تحقيق توصيفي با طرح همبستگي است. افراد مورد مطالعه 372 فرد متأهل بودند كه به صورت نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه سلامت خانواده اصلي، شفقت خود و تعهد زناشويي بود. تحليل داده ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه انجام گرديد. يافته ها: ميانگين و انحراف استاندارد سن شركت كنندگان ( 7/42±37) سال بود. نتايج تجزيه و تحليل آماري نشان داد كه بين سلامت خانواده اصلي و خرده مقياس هاي مهرباني با خود، احساسات مشترك انساني و ذهن آگاهي با تعهد زناشويي همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد ( 0/01 >p) و بين سلامت خانواده اصلي با خرده مقياس هاي قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانندسازي با تعهد زناشويي، همبستگي منفي معناداري وجود دارد ( 0/01 >p). همچنين سلامت خانواده اصلي و خرده مقياس هاي مهرباني با خود، قضاوت در مورد خود، احساسات مشترك انساني و ذهن آگاهي، توانايي بالايي در پيش بيني تعهد زناشويي دارند
استنتاج: با توجه به اهميت نقش سلامت خانواده اصلي و شفقت خود در بهبود روابط زناشويي، با آموزش درمان هاي متمركز بر شفقت خود، مي توان باعث افزايش سلامت روان و خود شفقت ورزي شد و از اين طريق موجب دوام ازدواجها گرديد.
چكيده لاتين :
Background and purpose: One of the important features of a successful and long-term
marriage is marital commitment. Self-compassion could well predict improvements in marital relations.
The aim of this study was to examine the relationship between original family health and self-compassion
with marital commitment.
Materials and methods: A descriptive correlational study was performed in 372 married
individuals selected by multiple cluster sampling. Data was collected using the Family of Origin Scale
(FOS) and Self-Compassion Scale. Data analysis was done applying Pearson’s correlation coefficient and
multiple linear regressions.
Results: The mean age of the participant was 37±7.42 years. The results showed a significant
positive correlation between marital commitment and health of the original family, self–kindness, common
humanity, and mindfulness subscales (P< 0.01). We found a significant negative correlation between
marital commitment and health of the original family, self-judgment, isolation, and over- identification
subscales (P< 0.01). Also health of the original family and subscales of self-kindness, common humanity,
self-judgment and mindfulness could highly predict marital commitment.
Conclusion: Health of the original family and self-compassion play important roles in improving
marital relationships. Therefore, self-compassion focused therapies could increase mental health and
create self-compassionate behavior and consequently enhance marriage durability.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران