بررسي ارتباط رفتار هاي خود مراقبتي و راهبرد هاي مقابله اي در زنان مبتلا به ديابت بارداري

Relationship between Self- care Behaviors and Coping Styles in Women with Gestational Diabetes

سابقه و هدف: ديابت بارداري عارضه طبي شايع همراه با استرس درك شده بالاست. الزام بيمار به خود مراقبتي، موجب تنش هاي فراواني در زندگي روزمره مي شود كه استفاده از راهبرد هاي مقابله اي را به منظور سازگاري ضروري مي سازد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط رفتار هاي خود مراقبتي و راهبرد هاي مقابله اي در زنان مبتلا به ديابت بارداري انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، يك مطالعه همبستگي پيش بيني كننده مي باشد كه بر روي 400 زن مبتلا به ديابت بارداري مراجعه كننده به درمانگاه بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي مشهد و مراكز بهداشتي- درماني در سال 1394 در شهر مشهد انجام شد. داده ها به وسيله پرسشنامه اطلاعات فردي، خود مراقبتي بر گرفته از مقياس خلاصه فعاليت هاي خود مراقبتي (SDSCA) توبرت و گلاسگو و پرسشنامه راهبرد هاي مقابله اي فولكمن و لازاروس جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، مدل رگرسيون خطي عمومي و رگرسيون چندگانه صورت گرفت. يافته ها: در اين مطالعه، 312 نفر (78 درصد) از زنان مبتلا به ديابت بارداري از راهبرد مقابله اي مساله مدار استفاده مي كردند و 261 نفر (65/2 درصد) خود مراقبتي متوسط داشتند. نتايج آزمون پيرسون نشان داد، بين راهبرد مقابله اي مساله مدار با خود مراقبتي، همبستگي مستقيم معني دار وجود دارد ( p<0/0001,0/21=r)؛ ولي، با راهبرد مقابله اي هيجان مدار رابطه خطي معني داري نداشت (p=0/200,0/06=r) و بر اساس مدل رگرسيون خطي عمومي، فقط راهبرد مقابله اي مساله مدار به عنوان متغير پيش بيني كننده خود مراقبتي محسوب مي شود (0/0001>β=0/345 ,20/140=F, p). استنتاج: بر اساس يافته هاي پژوهش، كاركنان مراكز بهداشتي- درماني، به خصوص ماما ها، با تشويق زنان مبتلا به ديابت بارداري، براي به كار گيري راهبرد مقابله اي مساله مدار براي مقابله با استرس، مي توانند موجب ارتقاي خود مراقبتي آنان شوند.

Background and purpose: Gestational diabetes (GA) is a common complication associated with perceived stress. Patient’s commitment for self-care induces much stress in routine life which requires appropriate coping styles. The aim of this study was to determine the relationship between selfcare behaviors and coping strategies in women with gestational diabetes. Materials and methods: A predictive correlational study was done in 400 women with gestational diabetes attending the clinics and health centers affiliated with Mashhad University of Medical Sciences in Mashhad, Iran, 2015. Data was collected by recording the participants’ personal information, using self-care questionnaire retrieved from Summary of Diabetes Self-Care Activities (SDSCA), and Ways of Coping Questionnaire (WOC; Folkman & Lazarus). Data analysis was performed by Descriptive Statistics, Pearson correlation coefficients test, Liner regressions model, and Multiple regression. Results: In this study, 312 women (78%) with gestational diabetes were using problem-focused coping styles and 261 patients (65.2%) had moderate levels of self-care. Pearson correlation coefficient showed a significant direct correlation between problem-focused coping style and self- care, (P<0.0001 and r= 0.21); but, there was no significant linear relationship between that and emotive-focused coping style (P= 0.200 and r= 0.06). According to Liner regressions model, only the problem-focused coping is considered as a predictor variable of self- care (P<0.0001, β= 0.345, and F= 20.140). Conclusion: According to the findings, clinical staff, especially midwives can improve self-care behaviors in women with gestational diabetes by encouraging them to apply problem-focused coping strategies.