بررسي فراواني سويه هاي M RSA و VRSA استافيلوكوك اورئوس در ميان پرسنل درماني و بيماران بستري

Prevalence of MRSA and VRSA Strains of Staphylococcus aureus in Healthcare Staff and Inpatients

سابقه و هدف: سويه استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين (MRSA)، يكي از عوامل مهم)عفونت هاي بيمارستاني محسوب مي شود. وانكومايسين اولين داروي انتخابي جهت درمان) عفونت هاي ايجاد شده توسط MRSA مي باشد. اگرچه مقاومت در نمونه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به وانكومايسين (VRSA) نيز گزارش شده است. بر اين اساس هدف از اين مطالعه بررسي فراواني سويه هاي MRSA و VRSA استافيلوكوكوس اورئوس در ميان پرسنل درماني و بيماران بستري در بيمارستان مي باشد. مواد و روش ها: در اين تحقيق كه در سال 1394 انجام شد، از 447 بيمار بستري و پرسنل درماني، بيمارستان هاي آموزشي شهر ساري استافيلوكوكوس اورئوس با آزمايش هاي تشخيصي جداسازي گرديد. سپس مقاومت آنتي بيوتيكي ايزوله ها به روش ديسك ديفيوژن بررسي شد. از روش E-TEST جهت تعيين MIC و شناسايي سويه هاي MRSA استفاده گرديد. فراواني ژن مقاومت mecA در ايزوله ها با روش PCR بررسي شد و در نهايت مقاومت القايي كليندامايسين بررسي گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از تعيين MIC به روش E-TEST نشان داد كه 31/31 درصد ايزوله ها مقاوم به متي سيلين بودند و 16/1 درصد ايزوله هاي MRSA داراي مقاومت نسبي به وانكومايسين بوده اند. شيوع ژن mecA در ايزوله هاي مقاوم 8/96 درصد بود. بيش ترين مقاومت به آنتي بيوتيك جنتامايسين (45/5 درصد) و كم ترين مقاومت به وانكومايسين (صفر درصد) و آميكاسين (14/1 درصد) بود. در بين ايزوله هاي MRSA، 12/9 درصد مقاومت القايي به ديسك كليندامايسين مشاهده شد. استنتاج: اين تحقيق نشان داد كه مقاومت نسبتاً بالايي به اريترومايسين، كليندامايسين، جنتامايسين و سيپروفلوكساسين در بين ايزوله هاي مقاوم به متي سيلين وجود دارد و درصد بالايي از مقاومت چند دارويي در ميان ايزوله هاي MRSA مشاهده گرديد. ولي علي رغم مقاومت نسبي به وانكومايسين، اين آنتي بيوتيك كماكان داروي با ارزشي در درمان MRSA مي باشد.

Background and purpose: Methicillin-resistant Staphylococcus. aureus (MRSA) is specific strain of S.aureus that is a major cause of nosocomial infection. Nowadays, Vancomycin is the first-line treatment of severe MRSA infections. However, resistance to Vancomycin is reported in the form of Vancomycin-resistant Staphylococcus aureus (VRSA) too. This study aimed at determining the prevalence of MRSA and VRSA in healthcare staff and inpatients. Materials and methods: The study was performed in 447 healthcare workers and inpatients in Teaching Hospitals, in Sari, Iran, 2015. Staphylococcus aureus were isolated from the subjects using diagnostic tests. Then antibiotic resistance patterns of the isolates was determined by disk diffusion method. E-TEST was used for the methicillin and Vancomycin resistant isolates. Prevalence of mecA resistant gene in the isolates was analyzed by PCR. Finally, Induced resistance to Clindamycin was investigated. Results: E-TEST showed that 31.31% of the isolates were resistant to methicillin and 16.1% were vancomycin-intermediate S. aureus (VISA). Prevalence of mecA gene in resistant isolates was 96.8%. The highest resistance was detected against Gentamicin (45.5%) and the lowest resistance rates were found against Vancomycin (0%) and Amikacin (14.1%). We also found that 12.9% of MRSA isolates were inducible resistance to Clindamycin. Conclusion: This study revealed that MRSA isolates have a high resistance to Erythromycin, Clindamycin, Gentamicin, and Ciprofloxacin. Also, a high rate of multidrug-resistant was seen in MRSA isolates. But despite intermediate resistance to Vancomycin, this antibiotic can be used as a valuable drug in treatment of MRSA.