مقايسه اثرات تمرينات تعادلي با حذف ورودي بينايي و روي سطح ناپايدار در افراد مبتلا به سكته مغزي

Comparing the Efficacy of Balance Training Exercises with Visual Cue Deprivation and Balance Training on Unstable Surface after Stroke

سابقه و هدف: اختلالات تعادل در بيماران فلج نيمه بدن به دنبال سكته مغزي مهم ترين علت زمين خوردن اين افراد است. هدف از اين مطالعه مقايسه دو برنامه توان بخشي تعادل در بيماران سكته مغزي بوده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني سه گروهه با طرح پيش آزمون- پس آزمون كه در سال 1394 در تهران انجام شد، 30 بيمار مبتلا به سكته مغزي براي اولين بار كه حداقل 6 ماه از سكته مغزي آن ها مي گذشت در اين مطالعه شركت نمودند. بيماران به صورت تصادفي در گروه كنترل و يا گروه هاي توان بخشي تعادل قرار گرفتند. هر سه گروه برنامه رايج فيزيوتراپي را دريافت كردند. يكي از گروه ها تمرينات تعادلي با حذف ورودي بينايي و گروه ديگر همان تمرينات تعادلي را روي سطح ناپايدار به مدت 10 جلسه و 3 بار در هفته انجام دادند. عملكرد افراد قبل و يك جلسه پس از درمان توسط آزمون هاي ) TUG(Timed up and go و 4SS(4Square steps) ارزيابي شد. يافته ها: تمام بيماران از نظر باليني و عملكردي بهبودي معني داري را نشان دادند(0/05>p). تفاوت معني داري ميان گروه كنترل و گروهي كه تمرينات تعادلي را روي سطح ناپايدار انجام دادند وجود نداشت. تعادل در گروهي كه تمرينات تعادلي با حذف ورودي بينايي را داشتند نسبت به گروهي كه تمرينات تعادلي را روي سطح ناپايدار داشتند بهبودي بيش تري را نشان داد. استنتاج: تمرينات تعادلي با حذف ورودي بينايي از انجام دادن تمرينات روي سطح ناپايدار در بهبود عملكرد مبتلايان به سكته مغزي موثرتراست. به منظور تسهيل در بهبودي تعادل پس از سكته مغزي، برنامه توان بخشي با حذف بينايي براي تسهيل در استفاده از ورودي هاي حسي- پيكري و وستيبولار توصيه مي گردد.

Background and purpose: Balance impairment is a major cause of falls in patients with hemiplegic stroke. The purpose of this study was to compare the effects of two balance training programs in these patients. Materials and methods: A clinical trial with pretest–posttest design was conducted in 30 patients after a single hemisphere stroke that occurred at least 6 months before the study (2015). Patients were randomly assigned into either a control group or one of two balance rehabilitation groups. All groups received conventional physical therapy program. One group had a balance training program without visual cue while the other had balance training on unstable surface for 30 minutes 3 sessions per week. Patient performance was assessed before and one session after treatment using the time up and go (TUG) and four square steps (4SS) tests. Results: All the patients had a significant clinical and functional improvement (P<0.05). No significant difference was found between the control group and the group who had balance training on unstable surface. But balance improved more in the group who received balance training without visual cue. Conclusion: Balance training without visual input is more effective than balance training on unstable surface. To facilitate recovery of balance following stroke, rehabilitation programs that use visual deprivation to promote somatosensory and vestibular input are recommended.