رابطه مداراي اجتماعي با قانون گريزي رانندگي

استفاده از اتومبيل از طرفي باعت تسريع در رفت و آمد افراد و از طرف ديگر باعث بروز مسائل اجتماعي متعددي به ويژه در شهرهاي بزرگ شده است. با توجه به اين كه، مداراي اجتماعي بر رفتارهاي مختلف، تاثيرگذار است، پژوهش حاضر تلاش كرده است رابطه مداراي اجتماعي را با قانون گريزي رانندگي در شهر شيراز بررسي كند. روش تحقيق، توصيفي همبستگي و جامعه آماري، شهروندان 64-20 ساله ساكن شهر شيراز هستند كه 440 نفر به عنوان نمونه آماري تعيين شدند. ابزار تحقيق، پرسش نامه هاي پژوهش گرساخته است. براساس يافته هاي تحقيق، رابطه منفي و معناداري بين مداراي اجتماعي و قانون گريزي رانندگي وجود دارد و طي آن، مدراي اجتماعي قادر است حدود 08/0 واريانس قانون گريزي رانندگي را تبيين كند. به علاوه، متغيرهاي جنسيت، سن و ميزان رانندگي در طول 24 ساعت رابطه معناداري با قانون گريزي رانندگي نشان مي دهند. اما متغير هاي قوميت فارس و ترك، تحصيلات ديپلم و دانشگاهي، وضعيت تاهل، مدت زمان اخذ گواهينامه و نوع اتومبيل، رابطه معناداري را با قانون گريزي نشان ندادند. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه با آموزش مدارا به شهروندان، مي توان به رفع يا تسكين يكي از دغدغه هاي اساسي كشور يعني قانون گريزي هاي رانندگي، پاسخ مثبت داد.