آسيب شناسي فرآيند رسيدگي به تصادفات در راهور( مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي استان اصفهان)

هدف اين پژوهش، آسيب شناسي فرآيند رسيدگي به تصادفات در استان اصفهان است. جامعه آماري درنظر گرفته شده، كارشناسان و كارشناسان عالي تصادفات راهنمايي و رانندگي و پليس راه و كارشناسان رسمي دادگستري استان اصفهان هستند؛ روش تحقيق از نوع توصيفي- پيمايشي است. پس از مرور بر ادبيات تحقيق، پرسش نامه اي تنظيم و روايي و پايايي آن محاسبه شد. سپس برروي نمونه اي 200 نفري از كارشناسان و كارشناسان عالي تصادفات راهنمايي و رانندگي و پليس راه و كارشناسان رسمي دادگستري استان اصفهان در بازه زماني فروردين 95 تا مرداد 95 اجرا و اطلاعات به دست آمده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد پنج بعد ميزان مهارت كارشناسان، ايمن سازي صحنه تصادف، نحوه ي جمع آوري اطلاعات، نحوه ي اطلاع و مدت حضور، هماهنگي دستگاه هاي امدادي بر فرآيند رسيدگي به تصادفات موثر هستند. براساس آزمون T مشخص شد، ميزان مهارت كارشناسان، بيشترين تاثير را در فرآيند رسيدگي به تصادفات دارد. هم چنين با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون مشخص شد كه ابعاد، رابطه معناداري با فرآيند رسيدگي به تصادفات دارند. به علاوه با استفاده از آزمون فريدمن رتبه بندي ابعاد انجام شد كه مهارت كارشناسان، ايمن سازي صحنه تصادف، هماهنگي دستگاه هاي امدادي، نحوه ي جمع آوري اطلاعات، نحوه ي اطلاع و مدت حضور به ترتيب ميزان بيشترين و كمترين تاثير را در فرآيند رسيدگي به تصادفات دارند.