نقش تعاملات بين سازماني در كاهش تلفات انساني ناشي از تصادفات جاده اي

در ميان تمامي عوامل گوناگون اثرگذار بر پديده نابه ساماني حمل ونقل در كشورمان، ارتباطات بين سازماني اگر مهم ترين عامل كاهش تلفات انساني در جاده ها نباشد، لااقل يكي از مهم ترين عوامل تعيين كننده با تاكيد بر «ارتباطات رسمي و غيررسمي» و هم چنين «كانال هاي ارتباطي ميان سازمان هاي ترافيكي» (به ويژه هلال احمر و پليس راهور ناجا) است. روش تحقيق، توصيفي- تحليلي از نوع پيمايشي است. روش گردآوري اطلاعات ميداني و ابزار آن پرسش نامه محقق ساخته است. جامعه آماري تحقيق، 250 نفر از افسران راهنمايي و رانندگي است كه هر يك از آنها بيش از 15 تا 25 سال در استان ها و شهرستان هاي مختلف كشور خدمت كرده اند. روايي تحقيق به صورت منطقي و پايائي آن به وسيله ضريب آلفاي كرونباخ (865/0) به دست آمد. بيش از 55 درصد نمونه هاي تحقيق بر اين باور بودند كه: الف) ارتباطات بين سازماني هلال احمر و پليس راهور در كاهش خسارت هاي جاني حاصل از تصادفات جاده اي رو به گسترش و بهبود است؛ ب) روساي اين دو سازمان در برقراري ارتباطات با يكديگر جهت كاهش خسارت هاي جاني حاصل از تصادفات جاده اي موفق عمل نكرده اند؛ ج) بيشتر مشكلات اين دو سازمان به سبب ارتباطات ضعيف و ناكارآمد مديران و روساي اين دو سازمان است. نتايج نشان داد كه دو فرضيه از فرضيات تحقيق، يعني «مهم ترين مشكلات ميان دو سازمان هلال احمر و پليس راهور ناجا از جنس ارتباطي است» و «كانال هاي ارتباطي ميان دو سازمان هلال احمر و پليس راهور ناجا» از جمله عناصر ارتباطي دخيل در بهبود ارتباطات هستند، تائيد شد.