سنجش ميزان رضايت مندي مسافران از سامانه اتوبوس هاي تندرو

Measuring the Satisfaction of Passengers with the High Speed Bus System

گسترش شهرها باعث افزايش تقاضاي سفر در ساعات اوج كار و تحصيل شده است. پاسخ گويي به نياز انجام سفرهاي روزانه جمعيت شهرها، به ويژه در شهرهاي بزرگ از عهده وسايل غيرجمعي ساخته نيست. لذا روي آوردن به سمت استفاده از انواع سامانه هاي حمل ونقل عمومي و در راس آن اتوبوس هاي تندرو، جهت جابه جايي مردم در شهرها امري بديهي و اجتناب ناپذير است. در اين پژوهش، هدف اصلي، سنجش رضايت مسافران از خطوط ويژه اتوبوس راني در شهر شيراز است. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از روش هاي آماري كولموگروف- اسميرنف، روش رگرسيون چندمتغيره، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج حاكي از آن است كه معيارهاي امنيت، ايمني، قابليت اطمينان، دسترسي، ظاهر و امكانات رفاهي بر رضايت مسافران موثر بوده است و ميانگين رضايت كل با مقدار 1/90 بيان گر عدم رضايت مسافران از اين سامانه حمل و نقلي است.

The expansion of cities has increased travel demand during peak hours of work and education. Responses to the need for daily travel of urban populations، especially in large cities، are not the responsibility of non-profit organizations. So moving towards the use of a variety of public transportation systems، on top of which، high speed buses، is obvious and inevitable in order to move people in cities. In this research، the main objective is to measure passengers' satisfaction with the bus lines in Shiraz. Collected data was analyzed using Kolmogorov-Smirnov statistical methods، multivariate regression method. The results indicate that safety، reliability، accessibility، appearance and amenities have been effective on passenger satisfaction، and the mean total satisfaction of 1.90 points out the lack of satisfaction of passengers with this transportation system.