راهبردهاي مواجهه فرهنگي با فتنه از منظر نهج البلاغه

از روش هاي مورد استفاده جبهه استكبار جهت نفوذ، تضعيف و براندازي حكومت ها خصوصاً در جوامع اسلامي، برپايي فتنه در ميان امت اسلام است كه به‌طور خاص با بهره گيري از عناصر غفلت زده يا مغرض داخلي درصدد رسيدن به اهداف خود مي باشند. از اين‌رو درك ماهيت، عوامل، آثار و روش هاي برخورد با فتنه براي برون رفت از آسيب هاي آن، بسيار مهم است. نهج البلاغه به‌ عنوان انعكاسي از شيوه هاي رفتاري امام علي (عليه‌السلام) در مهار انواع فتنه در دوران حكومت آن حضرت به‌ عنوان منبعي غني مي تواند محققان را در اين عرصه ياري نمايد. به ويژه آن‌كه اگر بخواهيم بدون برخورد نظامي و بكارگيري روش هاي سخت و اعمال هزينه هاي زياد، انواع فتنه را در جامعه سامان بخشيم، مي بايست از راهبردهايي كه آن حضرت براي مهار فتنه از اين منظر به‌كار برده اند، بهره جوييم. بدين‌ منظور در پژوهش حاضر از روش تحليل محتواي كيفي با رويكرد تحليل محتواي عرفي با رهيافت استقرائي بهره گرفته شده است كه پس از استخراج مقوله ها از داده ها و تحليل آن‌ها، اهم راهبردهاي مواجهه فرهنگي با فتنه از منظر نهج البلاغه كه در بردارنده جذب حداكثري و دفع حداقلي باشند، استخراج گردند. بر اساس يافته‌هاي پژوهش راهبردهاي فرهنگي مواجهه با فتنه عبارتند از: رفق و مدارا، آگاه‌سازي، اعطاء حقوق، افشاگري، احتياط، ملامت، ارعاب و قطع رابطه كه هر كدام از اين راهبردها با توجه به اقتضائات موجود، توسط امام علي(عليه‌السلام) به كارگيري شده اند.