نقش مديريت دانش در كنترل راهبردي سازمان (مطالعه موردي: ستاد يك وزارتخانه دولتي)

يكي از دلايل عدم‌توفيق مديريت و كنترل راهبردي در انتخاب راهبردهاي مناسب، اجرا و كنترل مؤثر آن­ها، ضعف در تعيين دانش مورد نياز و به تبع آن اتخاذ رويكرد مديريت دانش و همچنين تعيين و ايجاد نظام دانشي و اطلاعاتي مناسب با آن در سطح راهبردي مي­ باشد. مقاله حاضر با هدف تعيين ميزان اثر گذاري رويكرهاي متفاوت مديريت دانش بر عوامل كنترل راهبردي جهت تقويت نظام كنترل راهبردي به رشته تحرير در آمده است. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي پيمايشي است. با توجه به نرمال‌ نبودن داده ­ها از آزمون فريدمن براي تعيين ارجحيت رويكردهاي مختلف مديريت دانش استفاده شد. جامعه آماري، شامل 55 نفر از خبرگان وزارت‌خانه مورد مطالعه و بعضي از سازمان­ هاي تابعه آن در امور راهبردي و مديريت دانش بوده كه 47 نفر از ايشان به سئوالات پرسشنامه پاسخ داده ­اند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه "رويكرد انسان ­گرا" نسبت به "رويكرد فناوري‌گرا" اثر بيشتري بر عوامل و نظام كنترل راهبردي دارد.