تحليل تطبيقي پروژه‌هاي آينده‌نگاري حكومت الكترونيكي در جهان به منظور الگوبرداري براي ايران

Comparative Study of E-government Foresight Projects in the World in Order to opt as the Benchmark for Iran

هدف: آيندهنگاري دولت الكترونيكي در ايران هنوز انجام نشده و در سطح جهان نيز مدل مشخصي براي آن وجود ندارد. هدف محققان از اجراي اين پژوهش، ارائه چارچوب آينده‌نگاري دولت الكترونيكي است. روش: پژوهش بر مبناي تحليل تطبيقي و ترازيابي تجربههاي جهاني به اجرا درآمد. با مرور مطالعات انجام شده در دهه اخير، 18 پروژه آيندهنگاري دولت الكترونيكي شناسايي شد. اين پروژهها با هشت شاخص، شامل روشها، سطح پروژه، پشتيبانان، مشاركتكنندگان، اهداف پروژه، عوامل تأثيرگذار، عدم قطعيتها و خروجيها و نتايج، استخراج و تحليل شدند. به كمك روش آنتروپي شانون به بررسي پشتيباني كمي پژوهشها و پروژههاي گذشته از مؤلفههاي هر يك از اين شاخصها پرداخته شده است. يافتهها: براي پروژههاي حكومت الكترونيكي، افق زماني كمتر از 10 سال مناسب است و سطح آيندهنگاري ملي، بهترين پشتيبان براي اجراي اين پروژه دولت محسوب ميشود. همچنين تعداد مشاركتكنندگان مناسب براي اين پروژه، بين 51 تا 200 نفر است. روش پانل خبرگان، سناريونگاري و نقشه راه مناسبترين روشها هستند. مهمترين عوامل تأثيرگذار بر اجراي اين پروژه، عوامل فرهنگي ـ اجتماعي شناخته شدند و تدوين سناريو و ارائه چشم‌انداز مهمترين خروجيها بودند. نتيجهگيري: پيادهسازي پروژههاي دولت الكترونيكي، به طرح آيندهنگارانه و مبتني بر اجماع ذينفعان نياز دارد. براي اجراي اين پروژه، تجربههاي جمعبندي شده ساير كشورها در اين مقاله، راهگشايي براي سياستگذاران و برنامهريزان در ايران است.

Objective: In Iran, E-government foresight project hasn’t been done yet, and we couldn’t find a specific model for it in the world. The aim of this research is presenting an e-government foresight framework based on comparative analysis and benchmarkingin the world. Methods: having reviewed the related literature, 18 e-government foresight projects were identified all around the world among which 8 indicators were extracted. They include Methods, Project territory, Sponsors, Participants, Project Objectives, Influential factors, Uncertainties, and Outputs and Outcomes. Shannon entropy was used to determine these indicators among the pervious related literature. Results: The results showed that the best indicators for e-government foresight project are: time horizon for less than 10 years, Project territory: national, and the government as the important sponsor, participants: between 51 to 200 people. To do so, Expert Panel, Scenario Writing and Roadmap are considered as the suitable methods Cultural-Social factors are claimed to be the most important factors, and designing scenarios and providing vision are the most important Outputs. Conclusion: At the end, some suggestions are presented for e-government foresight project that address policy makers and planners in Iran. The implementation of e-government projects requires a futuristic plan based on stakeholder consensus. In order to implement this project, the experiences of other countries are discussed in this paper can be used as guidelines for policymakers and planners in Iran.