بررسي ميزان موفقيت در اجراي مديريت دانش به عنوان نوآوري مطالعه موردي: يك موسسه تصميم گيرنده در حوزه تحقيقات دفاعي

An Appraisal of the Success Rate of Implementing Knowledge Management as an Innovation Case Study: a Decision Making Institute in the Field of Defense

مسئله مورد بررسي پژوهش بررسي ميزان موفقيت در اجراي مديريت دانش به عنوان نوآوري در يك موسسه تصميم گيرنده در حوزه تحقيقات دفاعي با در نظر گرفتن چهار عامل تاثيرگذار در اجراي نوآوري (عوامل فردي، عوامل اجتماعي، ويژگي هاي نوآوري و عوامل سازماني) است. سوال اصلي اين است كه آيا بين عوامل موثر در اجراي نوآوري و موفقيت اين موسسه در اجراي مديريت دانش به عنوان نوآوري رابطه معني دار وجود دارد. جامعه آماري 15 نفري پژوهش را مديران اين موسسه تشكيل مي دهند كه از مديريت دانش بيشترين استفاده را مي كنند. نتايج با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون تجزيه وتحليل شد؛ سپس فرضيات معنادار با آزمون رگرسيون مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه عوامل فردي با ضريب همبستگي (0/817) ، ويژگيهاي نوآوري با ضريب همبستگي (0/66) و عوامل اجتماعي با ضريب همبستگي (0/588) با موفقيت در اجراي مديريت دانش رابطه معناداري دارد و به رغم همبستگي ضعيف (0/404) و نبود رابطه معنادار بين عامل سازماني با موفقيت در اجراي مديريت دانش، نتيجه نشان داد كه مديريت دانش از ديد همه عوامل يادشده با ضريب همبستگي (0/819) با موفقيت در اين موسسه اجرا شده است.

Taking into account four factors influencing the practice of innovations including individual factors، social factors، innovation features and organizational factors، this research is aimed at assessing the success rate of implementation of knowledge management as an innovation in a defense research decision making institution. This research mainly involves the question of whether there is a significant relationship between the effective factors of implementing innovation and the success of this institution in implementing knowledge management as an innovation. The statistical population of this study includes 15 managers of the institution who mostly apply knowledge management .The results were analyzed through Pearson Correlation Coefficient. The significant hypotheses were then analyzed by regression test. The results indicated that individual factors، innovation features، and social factors with correlation coefficients equal to 0.817، 0.66، and 0.588 respectively، were significantly related to successful implementation of knowledge management. Despite the weak correlation coefficient of 0.404 and lack of a meaningful relationship between the organizational factor and the success of the implementation of knowledge management، overall correlation coefficient of 0.819 generally showed that knowledge management has been successfully implemented in terms of all the related factors.