بررسي واژگان خاص آئيني در منظومه‌ي زراتشت نامه

A Study of Ritual Terms in Zarathushtnameh

اين نوشتار به معرفي و بررسي واژگان خاص مذهبي در منظومه‌ي «زراتشت نامه» زرتشت بهرام پژدو مي‌پردازد. زرتشت بهرام پژدو، نامدارترين شاعر زرتشتي پارسي گوي، از سده ي هفتم است. مجموعه ي اشعار شاعران زرتشتي كه به فارسي نو پس از اسلام شعر گرفته اند، بسيار كم مورد توجه و پژوهش قرار گرفته است. حال آنكه به دليل ويژگي هاي خاص، از ديدگاه هاي مختلف محتوايي، واژگاني، سبكي، ... جاي بررسي فراوان دارد. اين نوشتار، به بررسي واژگان بسيار خاص مذهبي استفاده شده در منظومه مي پردازد، نه آنچه كه معناي آن، يا معناي اول آن براي خواننده روشن است. اين واژگان كه يا در واژه‌نامه‌ها نيامده اند، يا تنها با شاهدي از اين شاعر، نقل شده‌اند، از اين منظر، ويژه شمرده مي‌شوند. گذر واژه از دوره‌ي باستان و ميانه به فارسي نو، تحولات آوايي و معنايي آن با استفاده از منابع معتبر، مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

This paper is a study of the ritual terms in the poem Zarthushtnameh by Zarthusht-i Bahram Pajdo. Zarthusht-i Bahram Pajdo was the most significant Persian Zoroastrian poet of the 7th century. Poetry of the Zoroastrian poets written in Persian of the post-Islamic era has not gained enough attention to be studied, although these poems possess particular verbal, content and stylistic features. In this paper the implied meaning of the special ritual words not directly expressed to the readers are studied. The terms used by the poet are considered to be specific due to the fact that they are not mentioned directly or have been quoted rarely. The development of the words from pre-Islamic era to the new era and their semantic and phonological changes are discussed.