بررسي رابطه ابعاد روانشناختي توانمندسازي با فرهنگ ايمني سازمان پليس

اين مقاله با هدف تبيين رابطه ابعاد روانشناختي توانمندسازي و فرهنگ ايمني تلاش مي نمايد تا به اين سوال اصلي پاسخ دهد، كه چه رابطه اي بين ابعاد روانشناختي توانمندسازي كاركنان و ارتقاء فرهنگ ايمني در سازمان پليس وجود دارد؟ تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت مطالعه همبستگي است. بر اساس نوع داده كيفي-كمي ميباشد. ابتدا به روش كيفي و با انجام مصاحبه با نخبگان به تعداد 20 نفر كه به روش قضاوتي انتخاب گرديدند، داده ها درمورد متغيرهاي تحقيق جمع آوري گرديد. در روش كمي جامعه­ آماري مطالعه­ حاضر را تعداد 125 نفر از مديران و روساي ادرات ستاد انتظامي ناجا تشكيل مي دهند كه بر اساس روش نمونه گيري تصادفي ساده با استفاده از فرمول تعيين حجم نمونه كوكران، تعداد 95 نفر انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها يك پرسشنامه محقق ساخته 28سؤالي بود. روايي ابزار به وسيله روايي صوري تأييد و پايايي آن به وسيله آلفاي كرونباخ محاسبه كه مقدار آن 83/. بدست آمد. يافته ها نشان داد بر اساس نتايج آزمون، ضريب رگرسيوني استاندارد شده براي متغير توانمندسازي (0/759) در سطح خطاي كوچكتر از 5 درصد معنادار مي باشد. بنابراين ميتوان گفت كه متغيرهاي ابعاد روانشناختي توانمندسازي بر فرهنگ ايمني مؤثر مي باشد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه ابعاد روانشناختي توانمندسازي كاركنان پليس در فرهنگ ايمني تأثيرگذار بوده و با افزايش سطح توانمندي روانشناختي كاركنان، ميتوان بهبود و ارتقاء سطح فرهنگ ايمني را در سراسر سازمان پليس پيش بيني نمود. همچنين بيشتر آسيب­ ها و خسارت هاي مادي و معنوي ناشي از انجام وظايف سازماني بر اثر ضعف مولفه ها و شاخص هاي روانشناختي در بستر ضعف فرهنگ ايمني اتفاق مي افتد و با شناسايي و تقويت عواملي چون مولفه هاي روانشناختي توانمندسازي كاركنان، مي توان وضعيت و سطح فرهنگ ايمني را توسعه و بهبود بخشيد.