بررسي راهكارهاي پيشگيري از تعرض به كاركنان

اين تحقيق با هدف شناسايي راهكارهاي پيشگيري از تعرض به مأموران درياباني هنگام انجام وظيفه و به منظور ارتقاي سطح ايمني و كاهش آسيب پذيري انجام شد. در اين راستا محقق با طرح اين سؤال كه (مؤثرترين راهكارهاي پيشگيري از تعرض به مأموران هنگام انجام وظيفه كدام است؟) به بررسي موضوع پرداخته است. روش پژوهش از نوع توصيفي- پيمايشي و ابزار جمع آوري اطلاعات، بررسي اسنادي، پرسشنامه و مصاحبه با كارشناسان و كاركنان بود. جامعه نمونه شامل تعداد 80 نفر از كاركنان درياباني بوده كه به طور تصادفي با استفاده از روش مورگان از كل جامعه آماري انتخاب شد. با اتكا به مباني نظري، پرسشنامه اي با 26 سؤال مرتبط با فرضيه تحقيق طراحي، كه پس از تأييد روايي و پايايي، بين جامعه نمونه توزيع گرديد. نتايج نشان داد بيشترين رتبه مربوط به راهكارهاي پيشگيري وضعي از تعرض عليه مأموران درياباني و گزينه (استفاده از تجهيزات و نيروي متناسب با نوع مأموريت و تشديد برخورد مقامات قضايي و تصويب قوانين متناسب به منظور برخورد با متخلفان و اعمال كنندگان تعرض عليه مأموران بويژه تصويب قانون به كارگيري سلاح متناسب با مأموريت هاي درياباني) مي باشد. در مجموع تأثير كلي گزينه هاي پيشگيري وضعي (استفاده از تجهيزات و نيروي متناسب با نوع مأموريت و تشديد برخورد مقامات قضايي) بيشترين تأثير را در پيشگيري از تعرض عليه مأموران درياباني داشته است كه مؤيد فرضيه تحقيق مي باشد.