كليدواژه :
جمهوري اسلامي ايران , آمريكا , همكاري‌هاي مقطعي , توافق هسته‌اي , نظام بين‌الملل , انقلابي‌گري , بازتوليد تخاصم
چكيده فارسي :
ايران و ايالات متحده در چهار دهه گذشته چند بار به تعديل موضع و همكاري بر سر برخي امور روي آورده‌اند كه توافق هسته‌اي اوج آن بود. اما همكاري‌هاي مقطعي هرگز به عادي‌سازي روابط بين دو كشور نيانجاميد. در جريان مسأله فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران، تهران و واشنگتن به نحو كم‌سابقه‌اي وارد گفتگو و همكاري شدند و امتيازاتي به يكديگر اعطا كردند كه براي بسياري ناظران سؤال‌انگيز بود. برخي به اين جمع‌بندي رسيدند كه زمان عادي‌سازي روابط فرا رسيده است. اما اين بار نيز پس از توافق تدريجاً فضاي تخاصمي بازتوليد شد. سؤال مقاله حاضر اين است كه چه عوامل بنياديني سبب شده‌اند كه گشايش‌ها و همكاري‌هاي مقطعي در روابط ايران و آمريكا- كه اوج آن در توافق هسته‌اي نمايان شد- به عادي‌سازي روابط بين دو كشور منجر نشوند. در پاسخ، به برخي سياست‌هاي ريشه‌دار دو دولت خصوصاً خط‌مشي انقلابي و ضدآمريكايي ايران و سياست‌هاي ضدايراني آمريكا اشاره خواهد شد كه مانع از عادي‌سازي روابط مي‌شوند. با اين حال، تخاصم بين دو دولت مانع از آن نمي‌شود آنها تحت شرايط خاص آماده همكاري محدود شوند.
