مديريت بهينه منابع نفتي تحت الگوي خودبازگشت برداري بيزي

Optimal Management of Oil Resources under the Bayesian Outoregressive Pattern

در اين مقاله هدف تعيين ميزان پس انداز درآمد نفتي مي باشد كه نوسانات توليد و تورم را به حداقل بسازد، بر اين اساس يك مدل خود بازگشت برداري بيزي طراحي شده كه در آن تحت پنج سناريوي درصدهاي مختلف پس انداز، اثر درآمدهاي نفتي بر تورم و توليد بررسي شده است. به اين منظور ابتدا با استفاده از آمار واقعي و تابع توليد كاب-داگلاس و فيليپس هيبريدي نئوكينزيني، تابع توليد و تورم اقتصاد واقعي در طي سال هاي 93-1357 تخمين زده شده است. سپس با استفاده از فروض صندوق، آمارهاي تورم و توليد در 4 سناريوي شبيه سازي شده محاسبه و اثر تكانه نفتي در هر سناريو تحت الگوي خودبازگشت برداري نشان داده شده است. نتايج نشان مي دهد كمترين نوسان در تورم مربوط به سناريوي 20 درصد و كمترين نوسان در توليد مربوط به سناريوي 40 درصد مي باشد. اگر دولت بخواهد هم نوسانات توليد و هم تورم را حداقل نمايد سناريوي 30 درصد مناسب خواهد بود.

The purpose of this paper is to estimate the optimal savings rate out of oil revenues in Iran that minimizes production and inflation fluctuations. To this end, we design a Bayesian autoregressive model to evaluate the effect of oil revenues on inflation and production under four different savings scenarios. We estimate real economic production and inflation functions using actual data for the 1978-2014 period and applying the Cobb-Douglas production function and the hybrid Neo Keynesian Phillips Curve. We then estimate the production and inflation indicators under four different scenarios for savings rate applied by the national oil savings fund, assuming a Bayesian autoregressive pattern. The results indicate that the lowest fluctuation in inflation and production are respectively obtained with savings rates of 20% and 40%. If the government aims to minimize both production and inflation fluctuations, the 30% scenario would be appropriate.