اثر بخشي درمان بين فردي گروهي كوتاه مدت بر بهزيستي رواني و كيفيت زندگي همسران افراد معتاد

The Effectiveness of Short-Term Group Interpersonal Therapy on the Psychological Well-Being and the Life Quality of Addicted Individuals’ Wives

اين پژوهش به ‌منظور اثربخشي درمان بين فردي گروهي كوتاه‌مدت (IPT) بر بهزيستي رواني و كيفيت زندگي همسران افراد معتاد انجام پذيرفته است. روش پژوهش شبه ‌آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه ي آماري شامل 57 نفر از همسران (زن) افراد معتادي بوده كه به اداره ي بهزيستي و مركز مشاوره راهنما، براي درمان همسران خود مراجعه كردند.براي نمونه گيري از روش تصادفي استفاده شد. در واقع از بين اين 57 نفر تعداد 30 نفر كه بهزيستي رواني و كيفيت زندگي پاييني داشتند به تصادف انتخاب شدند و به طور داوطلبانه در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و كنترل (15نفر) جايگزين شدند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق عبارت است از: پرسشنامه ي كيفيت زندگي، پرسشنامه ي بهزيستي رواني و بسته ي آموزشي IPT. پرسشنامه ي كيفيت زندگي كاري، توسط سازمان بهداشت جهاني در سال 1989 ساخته شده است. همچنين ضريب آلفاي كرونباخ آن 90/0 در نمونه ايراني گزارش شده است. پرسشنامه ي بهزيستي رواني را، رايف در سال 1989 ساخته شده و ضريب آلفاي كرونباخ آن 80 /0 گزارش شده است. گروه آزمايشي در مدت10 جلسه، هفته‌اي يك جلسه، فنون IPT را آموزش ديدند و گروه كنترل آموزشي دريافت نكردند. پس از آموزش مجدداً كيفيت زندگي و بهزيستي رواني اعضاي هر دو گروه مورد اندازه‌گيري قرار گرفت. نتايج مانكوا نشان داد IPT بر بهزيستي رواني و كيفيت زندگي در يك تحليل تركيبي اثر معني‌داري داشته است. به سخن ديگر، تحليل كوواريانس هم در تحليل تركيبي و هم در تحليل انفرادي، نشان داد IPT موجب افزايش بهزيستي رواني و كيفيت زندگي همسران افراد معتاد شده است. مطالعه ي كنوني اهميت IPT در بهبود روابط بين فردي و افزايش بهزيستي رواني و كيفيت زندگي را نشان مي‌دهد. يافته‌هاي اين پژوهش با يافته‌هاي ساير پژوهش‌ها همگرايي دارد و اين تحقيقات مبين اين واقعيت هستند كه با آموزش مهارت‌هاي بين فردي، مي‌توان موجبات بهزيستي رواني و كيفيت زندگي بالا در همسران افراد معتاد را فراهم ساخت.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of short-term group interpersonal therapy (IPT) on the psychological well-being and the life quality of addicted individuals’ wives. The method of this study was quasi-experimental and the design was ‘pretest-posttest’ with a control group. The samples were 57 wives who had referred to Rahnama counseling center and the Rehabilitation Office (Behzisti) for their husbands’ treatment. Using a life quality and psychological well-being questionnaire, 30 people of the wives with low psychological well-being and life quality were selected on simple randomization basis and were divided voluntarily into two groups of experimental and control (15 in each group). The experimental group received 10 sessions of IPT techniques weekly, and the control group did not receive any training. After receiving the treatment, the life quality and the psychological well-being of the subjects in each group were measured again. The MANCOVA analysis of the data showed that IPT in the combination analysis on psychological well-being and life quality revealed significant effect and partial eta squared of the combination analysis was shown to be 0.81. In addition, the data analyzed by using ANCOVA with Bonferoni methods partial eta squared revealed the psychological well-being to be 0.61 and the life quality to be 0.67. In other words, the covariance analysis, both in the combination analysis and in the individual analysis indicated that the IPT caused increasing psychological well-being and life quality in the addicted individuals’ wives. The results of the present investigations revealed the significance of IPT in increasing interpersonal relationships and, consequently, on the improvement of psychological well-being and life quality. The results of this study were in line with other research studies and these investigations showed that the training of interpersonal skills can cause psychological well-being and life quality.