استراتژي رژيم صهيونيستي در اقليم كردستان عراق و پيامدهاي امنيتي آن بر جمهوري اسلامي ايران

مسئله كردها يكي از مسائل مهم سياسي خاورميانه است كه ابعاد منطقه اي و فرامنطقه اي گسترده اي پيدا كرده است و تحولات آن تأثير زيادي بر مناطق پيراموني دارد. نكته حايز اهميت اينكه دخالت قدرت هاي منطقه اي و فرامنطقه اي نقش مهمي در تحولات اين منطقه داشته و در طول چند دهه گذشته اين دخالت ها كاملاً آشكار بوده است. تحولات منطقه به ويژه پس از حمله آمر كيا به عراق در سال 2003 ، فرصت ها و چالش هايي براي جمهوري اسلامي ايران فراهم كرده است كه بررسي آن ضروري مي نمايد. بر اين اساس اين تحقيق درصدد واكاوي استراتژي رژيم صهيونيستي در اقليم كردستان عراق و پيامدهاي امنيتي آن بر جمهوري اسلامي ايران است. در پاسخ به سؤال يادشده، اين فرضيه مطرح است كه هدف رژيم صهيونيستي از دخالت در مسئله كردها پيشبرد و تأمين منافع اقتصادي، سياسي و استراتژيك خود در منطقه است. فرضيه تحقيق بن مايه نو واقع گرايانه يا به عبارتي واقع گرايي ساختاري دارد و ملاحظات امنيتيِ استراتژي و سياست خارجي رژيم صهيونيستي در برابر كردهاي عراق را براساس نظريه واقع گرايي ساختاري تبيين ميكند. تحليل واقع گرايانه از استراتژي رژيم صهيونيستي در قبال موضوع كردهاي عراق به شناخت اين واقعيت رهنمون ميشود كه سياست اين رژيم ها به طور كلي از جهت گيري نخبگان حاكم در دفاع از امنيت ملي خود نشئت ميگيرد و معطوف توسعه نفوذ و مقابله با تهديدهاي خارجي است.