تاثير تعامل پليس و آموزش و پرورش بر پيشگيري از مصرف مواد اعتيادآور صنعتي در دانش آموزان

زمينه و هدف: وابستگي به مواد مخدر عامل بروز بسياري از مشكلات فردي خانوادگي و اجتماعي دانش آموزان است. تاثيرات روحي، رواني، اخلاقي و اجتماعي زيادي بر افراد و خانواده دارد و منجر به رفتارهاي آسيب زا و بر هم زدن انتظام اجتماعي جامعه مي شود. هدف اين تحقيق بررسي تاثير تعامل پليس و آموزش و پرورش بر پيشگيري از مصرف مواد اعتيادآور صنعتي در دانش آموزان دبيرستان شهر مشهد مقدس است. روش : روش تحقيق، توصيفي و پيمايشي و جامعه آماري كاركنان دبيرستان هاي مشهد مقدس به تعداد 2600 نفر است كه در اين ميان 331 نفر به روش تصادفي طبقه اي و خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري يافته ها پرسش نامه است و براي تجزيه و تحليل يافته ها از جدول فراواني، ميانگين، انحراف معيار در آمار استنباطي از آزمون كولموگروف اسميرنوف براي تعيين نرمال بودن متغيرها و آزمون ناپارامتري «تي يك نمونه اي» و آزمون رتبه بندي فريدمن استفاده شد. يافته ها و نتايج: براساس آزمون «تي يك نمونه اي» سطح معناداري علامت معادل 0/0001 است. بنابراين در سطح 0/05، فرض صفر يعني بي تاثيري تعامل پليس و آموزش و پرورش بر پيشگيري از مصرف مواد اعتيادآور صنعتي رد و فرض يك يعني تاثير تعامل پليس و آموزش و پرورش بر ارتقاي نظم اجتماعي از طريق پيشگيري از اعتياد دانش آموزان مورد تاييد قرار گرفت. با استفاده از آزمون فريدمن تاثير تعامل آموزشي در درجه اول و تعامل هاي اطلاعاتي و فرهنگي پليس و آموزش و پرورش بر پيشگيري از مصرف مواد اعتيادآور صنعتي توسط دانش آموزان دبيرستان هاي مشهد مقدس در رتبه هاي دوم و سوم بود