صنعت بر فراز سنت يا در برابر آن (آسيب شناسي روند توسعه پايدار در ايران)

Industry Against Tradition: Pathology of the Development Trend in Iran

چند سده ادبيات شرق شناسي به شكل بيشتر توصيفي و غير مستقيم و حدود هفتادسال پس از جنگ جهاني دوم به شكل مستقيم و تئوريزه شده فرهنگ سنتي كشورهاي توسعه نيافته را بعنوان عامل اصلي توسعه نيافتگي، آماج حملات مكتب نوسازي قرار داده اند. مولف از راه هاي ديگري از ربع قرن پيش بر پايه تجربيات زيسته،مطالعات كتابخانه اي و بويژه كارهاي ميدا ني و غالبا اكتشافي خود در ايران به نتايج متفاوتي دست يافته است. تناقضات مكتب نوسازي و پيش فرض هاي آن با واقعيات تاريخ هم اروپا و هم جوهره فرهنگ كشورهاي توسعه نيافته، سربرآوردن كشورهاي توسعه يافته موج دوم مانند: ژاپن ، چين و هند و... در آسيا ، نشان داد كه مسائل توسعه اي بسيار پيچيده تر و فراتر از ادعاهاي ضد واقعيت و ضدتجربي و تاريخي شرق شناسان و مكتب نوسازي و بويژه بخش متقدم آن است. اين نوشته كار خود را با نقد طبقه بندي شرق شناسانه اي از نوع «وبري»شروع كرده و نادرستي و تقابل سنت و صنعت و فهم برخاسته از آن را به چالش مي كشد و كوشيده است كه با مصاديق نقض كننده و متعدد نشان دهد كه برخلاف بديهي پنداشتن سنت و صنعت ، راه صنعت چه در كشورهاي موج اول صنعتي و بويژه انگلستان و چه در كشورهاي صنعتي شده موج دوم از پايگاه ، جايگاه و سكوي پرتاب سنت گذشته است.

The traditional culture of undeveloped countries has been attacked by modernity during centuries of orientology literature in a more descriptive and indirect form، and around 70 years after the World War II in a direct and theorized form. In this paper، different results have been achieved based on the experiences، library research، field researches and observations in Iran during the past 25 years. The conflicts and inconsistency of the modernity school and its assumptions with historical realities both in Europe and undeveloped countries، and second wave of development in countries such as Japan، China، India، etc. showed that development issues are far more complicated and beyond the unreal claims of orientologists and modernity school. The present paper begins with criticism of orientological classification and challenges its inaccuracy، and the conflict between tradition and industry. It is an attempt to show with various conflicting and paradoxical examples that despite considering the tradition and industry as evident، it is the former that has paved the way for the latter whether in the first or second wave of development