تعامل مسيحيان با حاكمان مسلمان در عصر اموي و اوايل عصر عباسي

Christian Interactions with the Muslim rulers In the Umayyad and early Abbasid age

قلمرو اسلامي در دوران امويان و عباسيان، بسياري از مناطق مسيحي نشين كليساي شرق را در بر مي‌گرفت. مردم اين سرزمين‌ها داراي دانشمندان برجسته و كليساهاي سازمان يافته‌اي بودند، و به تدريج برخي از آنان توانستند به دربار خلفا راه يابند. در اين دوران بسياري از اطباي دربار، مسيحياني بودند كه ميراث كهني از دانش پزشكي داشتند. همچنين برخي از شعرا، مترجمين، منجمين وجاثليق‌هاي مسيحي نيز توانستند ارتباط تنگاتنگي با خلفا و نزديكان ايشان پيدا كنند، و حتي به عنوان مشاور در كنار حاكمان مسلمان، ايفاي نقش كنند. در اين ميان، برخي از خلفا بودند كه تمايل به ارتباط با مسيحيان نداشتندو با وضع احكام سخت‌گيرانه‌اي بر ضد آنان، كوشيدند تا مسيحيان را از جامعه مسلمانان متمايز كنند، و محدوديت‌هاييدر انجام مناسك عباديو فعاليت‌هاي اجتماعي آنان به وجود آورند؛ ليكن با بررسي گزارش‌هاي تاريخي اين دوره مي‌توان دريافت كه حكومت‌هاي اموي و عباسي، مسيحيان را مجبور به تغيير كيش و روي آوردن به اسلام نمي‌كردند.

Islamic territory under the Umayyad and Abbasid Ageswas including many Christian areas of the Eastern Church. The People of these territories have scientists and organized churches, and gradually some of them were able to reach the caliphs' courts. During this period, many court physicians were Christians who had ancient legacy of medical knowledge. As well as, some of the poets, translators, astronomers and Christian Patriarch were able to connect with caliphs and their relatives, and they were even as adviser to the Muslim rulers. In the meantime, some of the caliphs were not tend to associated with the Christians, and tried to differentiate Christians from the Muslim community by imposition of harsh sentences against them, and limited their devotional ceremonies and social activities. But we can see, byreview of historical reports, that the governments not forced Christians to converted and entered to Islamin the Umayyad and Abbasid periods