بررسي كاربرد روش‌هاي آينده‌نگري؛ مرور سيستماتيك

آينده‌نگري يكي از ابزارهاي مناسب براي حركت بر روي موج‌هاي عدم قطعيت است و انتخاب روش مناسب از مهم‌ترين نكاتي است كه براي موفقيت آينده‌نگري لازم است. يكي از راه‌هاي دسترسي به نتايج بهتر در آينده‌نگري، در اختيار داشتن تصوير روشن از روش‌هاي مختلف و آگاهي از به‌كارگيري آنها در پروژه‌هاي پيشين است. از دهه 1990 تاكنون روش‌هاي متعددي براي انجام پروژه‌هاي آينده‌نگري ارائه و در سطوح مختلف به كار گرفته ‌شده‌اند. با اين‌وجود، بسياري از آنها با شكست مواجه شده يا دچار مشكلات و نقايص بسياري هستند و به دليل پويايي‌هاي آينده‌نگري، مجموعه مشخصي از فرايند استفاده از آنها در دسترس نيست. هدف اصلي اين پژوهش، ايجاد تصويري روشن از كاربرد روش‌هاي آينده‌نگري در پروژه‌هاي كاربردي است. بدين منظور، مرور نظام‌مند بر روي مقالات منتشرشده در سه پايگاه داده: ساينس دايركت، اسكوپوس و امرالد انجام ‌شده است و پس از غربال در مراحل مختلف، 45 مقاله مورد مطالعه عميق قرار گرفته و تحليل شدند. نتايج حاصل از تحليل مرور سيستماتيك، نشان‌دهنده تنوع به‌كارگيري روش‌هاي آينده‌نگري تا سال 2017، سلايق كشورها در به‌كارگيري روش‌هاي آينده‌نگري، زمينه‌ها و دامنه كاربرد روش‌هاست. همچنين عوامل مؤثر بر انتخاب روش‌ها استخراج شد و بر اساس نظرات خبرگان بومي‌سازي و درجه اهميت آنها نيز مشخص ‌شده است. در اين تحقيق سعي شده با مروري بر پژوهش‌هاي كاربردي، شكاف دانش موجود در حوزه‌هاي مربوط به آينده‌نگري شناسايي و به آينده‌پژوهان براي پروژه‌هاي آتي پيشنهاد شود.