رابطه بين ذهن آگاهي و تنظيم هيجان با تعلل ورزي تحصيلي دانشجويان

The relationship between mindfulness and emotion regulation with academic Procrastination of Students

زمينه و اهداف: تعلل ورزي يكي از مؤلفه‌هاي روانشناختي تأثيرگذار در كاهش عملكرد تحصيلي دانشجويان است. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين ذهن آگاهي و تنظيم هيجان با تعلل ورزي دانشجويان بود. روش بررسي: اين پژوهش از نوع همبستگي است كه براي اجراي آن تعداد 335 نفر از دانشجويان دانشگاه گيلان در سال تحصيلي 93- 1392 به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند و پرسش نامه تعلل ورزي، فرم كوتاه پرسش نامه ذهن آگاهي و مقياس تنظيم هيجاني پاسخ دادند و داده‌هاي جمع آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بين ذهن آگاهي و تنظيم هيجان با تعلل ورزي رابطه منفي و معنادار وجود دارد (0/01>P). نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ذهن آگاهي و تنظيم هيجان مي‌توانند به طور معناداري 18 درصد تعلل ورزي در دانشجويان را به صورت منفي و معنادار پيش بيني نمايند. نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر نشانگر اهميت ذهن آگاهي و تنظيم هيجان به عنوان مهارت‌هاي روانشناختي و هيجاني در تعلل ورزي دانشجويان است. بنابراين ارائه آموزش‌هايي مبتني بر ارتقاي ذهن آگاهي و تنظيم هيجان در محيط‌هاي آموزشي، منجر به كاهش تعلل ورزي در دانشجويان خواهد شد.

Aims: Procrastination is one of the psychological factors which is effective to reduce students' academic performance. The aim of current research was to investigate the relationship between mindfulness and emotion regulation with procrastination of students. Methods: In this correlation research, the number of 335 students were selected by random clustering sampling method from University of Gilan in 2012-13 academic years. The students responded to procrastination questionnaire, short form of mindfulness inventory and emotion regulation scale, then gathered data were analyzed by Pearson correlation coefficient and regression analysis. Results: The results showed that there exist a negative and significant relationship between mindfulness and emotion regulation with procrastination (P>0/01). The results of regression analysis indicated that mindfulness and emotion regulation could negatively and significantly predict by around 18 percent of procrastination among students. Conclusions: the results of current research implies the importance of mindfulness and emotion regulation as psychosocial and emotional skills in procrastination of students. Thus, providing trainings based on improving of mindfulness and emotion regulation in academic environment will lead to reduction of procrastination of students.