جامعه‌شناسي آسيب‌هاي نظام آموزشي كشور

امروزه بزرگترين و اصلي‌ترين بخش مولد هر جامعه، بخش آموزش است و چنانچه كشوري از توجه به اين نظام و كوشش در راه بهبود آن چشم‌پوشي كند، از رقيبان جهاني عقب خواهد ماند. زيرا اولاً نظام آموزشي در جهان معاصر معطوف و متكي به توانا ساختن انسان‌ها براي استفاده از تكنولوژي نوين در جهت توسعه است، ثانياً نيروي كار هرچه بيشتر و بهتر آموزش ديده باشد شانس اشتغال بيشتري داشته و از اين لحاظ براي اقتصاد جامعه مفيد‌تر خواهد بود. مسئله‌اي كه امروزه همه كشورهاي جهان اعم از توسعه يافته يا در حال توسعه، با درجات مختلف با آن دست به گريبانند. مسئله‌ي تقاضاي فزاينده براي خدمات آموزشي است. تحصيلات روزبه‌روز بيشتر به صورت عامل تعيين كننده پست‌ها، افزايش درآمد و ارتقاء طبه اجتماعي درآمده است. از طرفي از آنجا كه برخي مسائل جوامع، اثر و انعكاسي جهاني يافته، كاركرد آينده آموزش و پرورش پيچيده‌تر شده است. حفظ صلح، خلع سلاح و امنيت بين‌المللي، رشد اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، تسلط بر پيشرفت علمي و تكنولوژي، حفظ محيط زيست تربيت حرفه‌اي و تخصصي، جامعه‌پذيري و انتقال ميراث فرهنگي همگي از كاركردهايي است كه به كيفيت نظام آموزشي مربوط مي‌‌شود. لذا شناخت مسائل و نارسايي‌هاي نظام آموزشي يكي از اقدامات استراتژيك جامعه‌اي است كه مي‌خواهد توان خود را جهت توسعه و پيشرفت جامعه، حفظ امنيت ملي و حتي هستي‌شناختي خود در عرصه‌هاي ملي و جهاني به‌كار بندد