توهين به مقدّسات ديني به مثابة جرمي عليه امنيت ملّي

توهين به مقدسات ديني در نظام حقوقي ايران از طرف قانو نگذار در قانون مطبوعات (مادۀ 26 ) و قانون مجازات اسلامي در بخش تعزيرات (ماده 513) و اخيراً به نحو اخص در مواد 262 و 263 (مصوب 1/ 2/ 1392) همين قانون، جعل و جرم انگاري شده است. دو مصداق «قذف » و «دشنام » براي سبّ نبي اسلام(ص) دلالت بر هر گفتار يا نوشته اي دارد كه متضمن تنقيص و تضعيف مقام معنوي پيامبر مكرم اسلام(ص) در جامعه اسلامي يا در اجتماعات ديگر باشد؛ به نحوي كه نظم و انتظام حاكم بر جامعۀ اسلامي از بعد مقدسات و محترمات ديني به هم بخورد و امنيت ديني و رواني مسلمانان و معتقدان به عصمت و منزلت رفيع پيامبر مخدوش شود. چنين تدقيق و تبييني از مفهوم مقدسات ديني با اشعار به مصاديق اجلاي آن و با توجه به ديدگاه حضرت امام خميني(ره) كه تحقّق و تحكيم امنيت ملي مرهون دي نداري و معنوي تگرايي و حاكميت ارزش ها ي ديني در عرصۀ عمومي جامعۀ اسلامي است (جنبه ايجابي) و نيز لحاظ بيان نظري ديدگاه مقام معظم رهبري كه دشمنان با حمله به مقدّسات اسلامي (ديني) به خصوص توهين به مقام شامخ پيامبر اكرم(ص) در پي آن هستند كه احساسات ديني نسل هاي جوان را در دنياي اسلام (و به طريق اولي در هويت جامعۀ ديني ايران) تضعيف و خاموش كنند (جنبۀ سلبي) مي تواند واجد پشتوانۀ نظري و چارچوب مفهومي چه از بُعد فقه كيفري اسلام و جرم انگاري داخلي قانو نگذار ايراني و چه از بعد خارجي و بين المللي آن با دقت در راهبرد دشمنان انقلاب اسلامي در توهين نظام مند و سلسله وار به اعتقادات و مقدسات ديني مسلمانان، تلقي شود.