مباني هستي شناسي مكتب امنيتي جمهوري اسلامي ايران

يكي از دغدغه هاي پس از انقلاب اسلامي ايران، با توجه به ارزش هاي نهفته در آن، مقوله بومي سازي علوم انساني بوده است كه مي تواند روند هويت سازي نظام را نيز تقويت كند. رمز كليدي اين امر، فرانظريه هاي اسلامي است كه راه را براي نظريه هاي ديگر و رويكردها و حتي تاكتيك هاي گوناگون، به ويژه در زمينه هاي دفاعي و سياست خارجي هموار مي سازد. همه نظريه ها داراي فرانظريه هايي مختص خود هستند كه به آنها شكل م يدهند و مقوله هاي بنيادين آنها را برجسته م يكنند. در فرانظريه ها سه مؤلفه اهميت اساسي دارند: هستي شناسي ، معرفت شناختي و انسان شناسي؛ يعني نگاهي كه به دنيا و نظام هستي دارند، نگاهي كه به نحوه شناخت جهان دارند و روزن ها ي كه از آن به انسان و فلسفه وجودي انسان مينگرند. اگر درصدد شناخت نگرش امنيتي جمهوري اسلامي، تبيين يا تجويز آن هستيم، لازم است هستي شناس ي آن را با نگاهي عميق واكاوي كنيم. نوشتار پيش رو كنكاشي درباره مباني هستي شناسانه مكتب امنيتي جمهوري اسلامي ايران است و اين ايده را مطرح م يكند كه به جاي اينكه نگرش امنيتي، فيزيكي، مادي و سخت افزارانه باشد، بيشتر غيرمادي، هويتي و نر م افزارانه است. در مكتب امنيتي جمهوري اسلامي ايران، اهميت زيادي به عناصر معنوي و هويت ساز داده ميشود، به نحوي كه خود در مقابل غيرخود مرزهاي مشخصي ايجاد كند.