داعش: پيوند سلفيت تكفيري و بعثي گرايي

نيروي ايدئولوژيكي محرك گروه داعش از دو منبع كاملً متفاوت مي آيد: اولين منبع و وجه غالب كنوني انديشه تكفيري است كه در افكار ابن تيميه (قرن 7ق) ريشه دارد و توسط عبدالوهاب (قرن 12 ) به ايدئولوژي تكفيري مدرن تبديل شد. بر اين مبنا، تكفيري هاي داعش هدف خود را احياي خلافت اعلام م يكنند. منبع ديگر داعش كه در سازمان و اهداف سياسي اش كاملً مشخص است، بعثي گرايي و شبكه هاي بعثي جديد است كه بعثي هاي سكولار آمال خود را در احياي شكوه اعراب م يبينند. اگرچه گروه داعش ب هطور مؤثر از دكترين سلفي تكفيري به منظور بسيج افراطي ها و ستيزه جويان خارجي استفاده مي كند، در عين حال، براي هدايت و كنترل اين خلافت، بر شبكه هاي پيچيده تحت رهبري افسران سابق حزب بعث تكيه دارد. آنچه اين مقاله درصدد بررسي آن است «چگونگي پيوند اين دو منبع ايدئولوژيكي متفاوت در سازماني واحد به نام داعش » است. اسلام در ايدئولوژي بعث كمتر به عنوان پيامي جهان شمول كه همه انسانها در سراسر جهان را مورد خطاب قرار داده و رسالتش رستگاري كل بشريت است، در نظر گرفته ميشود و بيشتر به عنوان ابزاري مطرح است كه سيادت عرب بر جهان را موجب شد. نظريه پردازهاي بعثي از پيش روي اسلام به عنوان شاهدي بر عظمت فرهنگ عربي و قدرت فكري مردم عرب نام م يبرند. از طرف ديگر، مهارت هاي تشكيلاتي و نظامي بعثي ها وسيله اصلي پيشبرد اهداف سلف يهاي تكفيري داعش در ميدا نهاي نبرد است.