پيش بيني خودكارآمدي تحصيلي از طريق سلامت اجتماعي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي

The Predict of academic self-efficacy through social Well-Being of Students at University of Medical Sciences

اهداف: با توجه به اهميت خودكارآمدي تحصيلي و سلامت دانشجويان در نظام تعليم و تربيت، اين پژوهش، با هدف پيش‌بيني خودكارآمدي تحصيلي از طريق سلامت اجتماعي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گناباد در سال 1394 انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك پژوهش توصيفي- مقطعي بود. جامعه مورد پژوهش تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي گناباد بود كه تعداد آنها برابر با 1056 نفر بود. تعداد افراد نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي و از طريق جدول گرجسي و مورگان، 285 نفر تعيين شد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل؛ پرسش‌نامه سلامت اجتماعي كييز(keyes) (2004) و پرسش‌نامه خودكارآمدي تحصيلي سالمون و همكاران(solomon) (1984) بوده است. جهت تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها: بين خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان دختر و پسر تفاوت معناداري مشاهده نشد. بين مولفه‌هاي سلامت اجتماعي با خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي رابطه مثبت و معناداري مشاهده شد (0/01>p). يافته‌ها در زمينه پيش‌بيني خودكارآمدي تحصيلي از طريق مؤلفه‌هاي سلامت اجتماعي نشان داد كه 23/6 درصد از واريانس خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان توسط مؤلفه‌هاي شكوفايي اجتماعي، انسجام اجتماعي، همبستگي اجتماعي و پذيرش اجتماعي تبيين شد(17/255=f و 0/05>p). نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه مؤلفه‌هاي شكوفايي اجتماعي، انسجام اجتماعي، همبستگي اجتماعي و پذيرش اجتماعي از متغير سلامت اجتماعي، پيش‌بيني كننده خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان مي‌باشد، بنابراين پيشنهاد مي‌شود تشكيل كارگاه‌ها و دوره‌هاي آموزشي جهت تقويت سلامت اجتماعي دانشجويان، توسط دست اندركاران دانشگاه علوم پزشكي مورد توجه قرار گيرد.

Aims: Considering the importance of academic self-efficacy and health status of students in the educational system, the aim of this study was a prediction of the academic self-efficacy among students in Gonabad Medical University based on their Social Health status. Methods: This study was a cross-sectional study in 2015. The study population consisted of all BS students (N=1056) at Gonabad Medical University. The stratified random sampling method was used and the sample size (n=285) was determined using Garcia and Morgan Table. Data collection tools included Keyes’ Social Health Questionnaire (2004) and Self-efficacy Questionnaire developed by Solomon in 1984. Independent t-test, Pearson correlation and regression tests were used to analysis the data. Results: There was no significant difference between male and female students’ self-efficacy while there was a significant positive correlation between components of social health and academic self-efficacy (P<0.01). The findings also revealed 23.6% of students’ academic self-efficacy variance can be explained by Social flourishing, social cohesion, social solidarity and social acceptance (f= 17.255 P<0.05). Conclusion: The findings showed that some social health components (namely social flourishing, social cohesion, social solidarity and social acceptance) are predictive of students’ self-efficacy. Therefore, holding workshops and training courses are recommended in order to enhance the social health status of university students.