گذار از علوم امنيتي سكولار به نظريه امنيت شريعتمدار

از آنجا كه انقلاب اسلامي ايران يك انقلاب تمدن‌ساز است و مسير جديدي را به طور عام به روي بشريت و به طورخاص پيش روي جهان اسلام گشوده است نيازمند توليد دانش متناسب با ايده و هويت خويش است. علوم امنيتي نيز به ‌عنوان يكي از رشته‌هاي علوم انساني و يكي از اجزاي مهم اين تمدن بزرگ اسلامي، بخشي از نقش راهبردي علوم انساني را به عهده دارد.سؤال اصلي تحقيق اين است كه «الگوي تحول علوم امنيتي از سكولار به شريعتمدار چيست؟».هدف اين مقاله ارائه الگوي تحول در علوم امنيتي از سكولار به توحيدي است تا بتوان مؤلفه ها و شاخص هاي نظريه امنيت شريعتمدار را استخراج و اكتشاف كرد. دستيابي به اين هدف نيازمند شناخت علوم انساني وعلوم امنيتي سكولار است؛ بنابراين در اين تحقيق ابتدا پيشينه علوم امنيتي بررسي و سپس با استفاده از روش فلسفه هاي مضاف برآمده از مباني انسان شناختي، هستي شناسي، معرفت شناسي و روش شناسي فلسفه اسلامي حكمت متعاليه و حكماي متأله، چارچوب نظري الگوي تحول استخراج شد. در ادامه با استفاده از روش داده بنياد(نظريه مبنايي)، با 15 نفر از خبرگان تحول در علوم انساني و علوم امنيتي تا رسيدن به اشباع نظري مصاحبه نيمه باز انجام گرفت و بعد از كدگذاري باز، محوري و انتخابي، الگوي تحول در علوم امنيتي توليد شد. نتايج تحقيق نشان ميدهد علوم امنيتي نيازمند تحول در چهار محور كليدي انسان شناسي، هستي شناسي، معرفت شناسي و روش شناسي است. با اين تحول نظريه امنيت شريعتمدار با رويكرد اسلامي توليد شد. اين نظريه در پاسخ به سطوح امنيت، انواع امنيت، فاعل امنيت، غايت امنيت، منابع امنيت و روش امنيت مؤلفه هاو شاخص هاي جديدي را معرفي ميكند كه به نيازهاي امنيتي انسان شريعتمدار پاسخ ميگويد.