نفوذشناسي در عصر نرم افزارگرايي با تأكيد بر جمهوري اسلامي ايران

Influence in Software Age with Emphasis on Islamic Republic of Iran

كاربرد و اعمال نفوذ در زندگي سياسي و روابط بين‌الملل از سابقة ديرينه‌اي برخوردار است، اما طرح نظرية نرم‌افزارگرايي، گفتماني تازه را شكل داده كه در چهارچوب آن، مفهوم راهبردي نفوذ و شيوه‌هاي اعمال آن مورد بازخواني، بازسازي و بازتوليد واقع شده و درنتيجه چهرة جديدي از نفوذ را شكل داده كه نسبت به گذشته به‌مراتب تأثيرگذارتر و مؤثرتر در تغيير رفتار و ساختار است. اين چهرة جديد نفوذ، معارضة امريكا با جمهوري اسلامي ايران را وارد پارادايم جديدي كرده است. ازاين‌رو، هدف اصلي اين پژوهش، شناخت ماهيت نفوذ در عصر نرم‌افزارگرايي با تأكيد بر فاز جديد حملات نرم دشمن در سپهر سياسي جمهوري اسلامي ايران است. براي دستيابي به اين هدف، از روش توصيفي-تحليلي بهره گرفته شد و جمع‌آوري داده‌ها نيز براساس اسناد و مدارك علمي بوده است. براساس تحولات بنيادين قدرت در عصر رواج گفتمان نرم، نفوذ سنتي قابليت توضيح معارضة دشمن برضد جمهوري اسلامي ايران را ندارد. در اين عصر نفوذ از سخت به نرم، و از مضيق به موسع و از بسيط به مركب و از ساده به پيچيده توسعه يافته است و دولت‌ها شاهد الگوهاي جديدي از نفوذ نظير نفوذ تقرب پايه، اغواگرايانه، جاذبه‌محور و هويت‌سازند.

The use and influence of political life and international relations has a long history, but the theory of software development has formed a new discourse in which the strategic concept of influence and its practices are reconsidered, reconstructed and reproduced, resulting in a new face. It has shaped the influence that is far more effective and effective in changing behavior and structure than ever before. This new form of influence has introduced a new paradigm of US conflict with the Islamic Republic of Iran. Therefore, the main purpose of this research is to understand the nature of infiltration in the software age with emphasis on the new phase of enemy soft attacks in the political sphere of the Islamic Republic of Iran. To achieve this goal, a descriptive-analytical method was used and data collection was based on scientific documents. Given the fundamental changes in power in the era of soft discourse, traditional influence cannot explain the enemy's opposition to the Islamic Republic of Iran. In this age, penetration has developed from hard to soft, from narrow to broad, from very complex to simple to complex, and governments are witnessing new patterns of influence such as basic, seductive, gravitational, and identity-based influence.