چالشهاي اصل عدم مداخله و جايگاه آن در حقوق بين الملل

اصل عدم مداخله از اصول مندرج در منشور ملل متحد است كه سازمان ملل متحد را از دخالت در اموري كه اساساً در صلاحيت داخلي كشورهاست،منع كرده است. اين اصل بر پايه اسناد بين‌المللي در روابط بين دولت‌ها نيز حاكم بوده و ازحاكميت برابر آنها نشئت مي‌گيرد. با اين حال جايگاه اين اصل، با بروز مفهوم مداخله بشر دوستانه وپس از آن تئوري مسئوليت حمايت، مورد ترديد قرار گرفته است. علاوه بر اينها، حمايت مالي،تسليحاتي و تجهيزاتي برخي دولت‌ها از شورشيان و معارضان داخلي در كشورهايي مانند سوريه و عراق، اعتبار و كارايي اين اصل را در عمل با چالش و ترديد جدي روبه رو كرده است. دراين مقاله با بررسي چالش‌هاي موجود در تقابل با اصل عدم مداخله، اعتبار و جايگاه اين اصل در حقوق بين‌الملل قراردادي و عرفي، به ويژه در پرتو رويه ديوان بين‌المللي دادگستري، ارزيابي شده است. به نظر مي‌رسد اصل عدم مداخله همچنان يك اصل حقوقي معتبر در حقوق بين‌الملل موجود بوده و اعتبارآن در برابر چالش‌هاي فرارو مخدوش نشده است. علاوه بر اين، تمسك به آن در روابط بين دولت‌ها و با ملل متحد نيز يك ضرورت است كه عامل مهمي در كاهش مخاصمات داخلي و تضمين صلح و امنيت بين‌المللي به شمار مي آيد.