بررسي مقايسه‌اي ميزان كاربست مؤلفه‌هاي تدريس اثربخش توسط اعضاي هيات علمي دانشگاه اصفهان بر اساس نتايج "ارزشيابي دانشجويان" و "خودارزيابي استادان

A comparative study of application measure of effective teaching components by faculty members of Isfahan University based on the results of " Students’ evaluation" and " professors’ Self-evaluation

مقدمه: بررسي عملكرد تدريس اثربخش اعضاي هيات علمي از طريق ارزشيابي دانشجويان و خودارزيابي استادان، از موثرترين روش‌ها براي شناخت بهتر نقاط قوت و ضعف عملكرد آموزشي است كه مي‌تواند بستري را براي رشد كيفيـت تدريس استادان فراهم نمايد. در همين راستا مطالعه حاضر با هدف بررسي مقايسه‌اي ميزان كاربست مؤلفه‌هاي تدريس اثربخش توسط اعضاي هيات علمي دانشگاه اصفهان بر اساس دو رويكردِ"ارزشيابي دانشجويان" و "خودارزيابي استادان" انجام گرديد. روش كار: پژوهش حاضر در نيم سال اول سال تحصيلي 96-1395 با استفاده از روش توصيفي- مقطعي انجام شد. جامعه آماري تحقيق مشتمل بر اعضاي هيئت علمي گروه هاي علوم انساني دانشگاه اصفهان بود كه 60 نفر از آنها با روش نمونه گيري در دسترس در مطالعه مشاركت داده شدند. هر عضو هيات علمي توسط خودش و تعدادي از دانشجويان كلاس هاي درسش مورد ارزيابي قرار گرفت. انتخاب نمونـه از بين دانشجويان، بر اساس فهرست كل دروس و كلاس هاي درس استادان مشاركت كننده در مطالعه بود كه سه كلاس درس از هر استاد بـه روش تصـادفي ساده انتخاب شدند و در مجموع 2210 نفر از دانشجويان در پژوهش مشاركت داده شدند. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته تدريس اثربخش بود و تحليل داده‌ها با نرم افزار SPSS 22 و شاخص هاي آماري فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار و آزمون T مستقل انجام شد. يافته‌ها: نتايج آزمون T مستقل نشان داد كه ميانگين نمرات ارزيابي دانشجويان از ميانگين نمرات خودارزيابي استادان در هر 6 مؤلفه تدريس اثربخش پايين تر بود و اختلاف ميانگين ها نيز در همه مؤلفه‌ها معنادار بود (0/05 ≤ P). همچنين عملكرد كلي تدريس اثربخش اساتيد بر مبناي ارزشيابي دانشجويان، در سطح نسبتاً مطلوب و بر اساس نتايج خودارزيابي استادان، در سطح مطلوب بود. نتيجه گيري: با نظر به نتايج متفاوت حاصله از دو رويكرد ارزشيابي دانشجويان و خودارزيابي استادان در بررسي عملكرد تدريس اثربخش اعضاي هيات علمي، ضروري است جهت ارزشيابي جامع عملكرد تدريس استادان، ضمن تقويت توانايي خودارزيابي اساتيد و نزديك‌تر كردن ملاك‌هاي ارزشيابي اساتيد و دانشجويان، از تلفيق دو رويكرد مذكور براي شناسايي نقاط قوت و ضعف و ارتقاي عملكرد تدريس اساتيد استفاده شود.

Introduction: The evaluation of faculty members' effective teaching performance through student evaluation and teacher self-assessment is one of the most effective methods to better understand the strengths and weaknesses of educational performance, which can provide a platform for improving the quality of teaching professors. In this regard, the present study was conducted with the aim of comparing the level of application of effective teaching components by faculty members of Isfahan University based on two approaches: "student evaluation" and "self-assessment of professors". Methods: The present study was conducted in the first semester of the academic year of 2011-2013 using descriptive cross-sectional method. The statistical population of the study consisted of faculty members of Isfahan University of Humanities. 60 of them were participated in the study using available sampling method. Each faculty member was evaluated by herself and some of her classmates. Sample selection among the students was based on the total list of courses and classrooms of the participating instructors in the study. Three classrooms were selected randomly from each teacher and a total of 2,210 students participated in the study. A researcher-made questionnaire was used for teaching effective and data analysis was performed using SPSS 22 software and frequency, percentage, mean, standard deviation and independent T-test. Results: Independent T-test showed that the mean of students' evaluation scores was lower than the average of self- evaluation scores of faculty members in all 6 effective teaching components and the difference in meanings was also significant in all components (P ≤ 0.05). Also, the overall performance of teaching professors on basis of student's evaluation was at relatively desirable level, based on professors' self- evaluation results, at desired level. Conclusions: Considering the different results obtained from the two approaches of evaluation of students and the self-assessment of professors in evaluating the effectiveness of teaching faculty members, it is necessary to evaluate the professors' teaching function in general, while strengthening the ability of faculty self-assessment and closer assessment of faculty members and students, The combination of the two approaches should be used to identify the strengths and weaknesses and improve the teaching performance of the professors