اثر بخشي آموزش تكنيك خودنظارتي بر اختلال اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان

The Effectiveness of self-Monitoring Strategy on Students ' Social Anxiety Disorder

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش تكنيك خودنظارتي بر نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان انجام گرفت. روش كار: براي ارزيابي اثربخشي اين روش، از طرح نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون-پس‌آزمون، همراه با گروه گواه استفاده شد. بدين منظور 30 نفر از دانش‌آموزان دختر مدارس دوره دوم متوسطه شهر تبريز كه در اجراي اوليه پرسشنامه هراس اجتماعي بالاترين نمره را كسب كرده بودند و بر طبق فرم سلامت رواني SCL-90-R (غربال‌گري اوليه) سابقه ساير اختلالات رواني نداشتند و از نظر بهره هوشي باهم همتا شده بودند، با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي و غربال‌گري انتخاب شدند و اين افراد به صورت تصادفي در دو گروه گواه و آزمايش قرار گرفتند. پس از انتساب تصادفي آزمودني‌ها پرسشنامه هراس اجتماعي در پيش‌آزمون در مورد اعضاي هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش در هفت جلسه آموزش راهبرد خودنظارتي گروهي شركت كردند، ولي گروه گواه هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند. پس از پايان جلسات درماني، پس‌آزمون اجرا شد و پس ازيك ماه پي‌گيري انجام گرفت. داده‌ها با روش آماري تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها تفاوت معناداري را در نمره‌هاي اضطراب اجتماعي دو گروه نشان داد (0/01 ≤ P) به طوري كه ميانگين نمرات نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي گروه آزمايش در مراحل پس آزمون و پي‌گيري پايين‌تر از گروه گواه بود. نتيجه گيري: اين مطالعه توصيه‌هايي را براي روانشناسان، مشاوران، والدين و معلمان در زمينه استفاده مؤثر از روش خودنظارتي دارد.

Introduction: The aim of this study was to investigate the effectiveness of Self-Monitoring Strategy (SMS) on students' Social Anxiety Disorder (SAD). Methods: A quasi experimental pre and post-test with control group was Conducted for evaluating effectiveness of the intervention. For this purpose, 30 female students from Tabriz high schools were selected using cluster random sampling and screening methods. Student who received highest score in the initial implementation of the Social Phobia Questionnaire and did not have mental disorders according to SCL-90-R (elementary screening) and were matched in terms of intelligence, were selected. They were randomly divided into two control and experimental groups. After the random assignment of the subjects, the social phobia questionnaire was conducted in the pretest about members of the two groups. Then the experimental group participated in 7 sessions of self-monitoring strategy group training; however, the control group received no intervention. After the treatment sessions, the post-test was performed and one month later the follow up test performed. Then data were analyzed using Analysis of Covariance (ANCOVA). Results: The results revealed a significant difference in social phobia symptoms scores of both groups (P ≤ 0.01) and mean scores of social phobia was lower in intervention group than in the control group both at the post test and follow up phases. Conclusions: This study has implications for psychologists, researchers, parents and teachers in the effective use of self-monitoring technique.