اثربخشي رويكرد آموزش مبتني بر پيوندگرايي در مقايسه با رويكردهاي آموزش ارتباطي و دستور-ترجمه بر يادگيري زبان انگليسي

The Effect of Connectivism Instructional Method on English language learning of Students in Comparsion with Communicative and Grammar-Translation Methods

مقدمه: هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي اثربخشي رويكرد آموزش پيوندگرايي بر يادگيري زبان انگليسي دانش‌آموزان در مقايسه با رويكردهاي آموزشي دستور-ترجمه و ارتباطي بوده است. روش كار: پژوهش حاضر از نوع شبه‌آزمايشي با طرح‌هاي عاملي 3 (روش تدريس)*2 (جنسيت)، با استفاده از اجراي پيش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه‌ي آماري در پژوهش حاضر شامل كليه‌ي دانش‌آموزان پسر و دختر پايه‌ي سوم دبيرستان مدارس دولتي شهرستان رامهرمز بود كه در سال تحصيلي 96-1395 مشغول به تحصيل بوده‌اند. مشاركت‌كنندگان در پژوهش حاضر در شش كلاس حضور داشته‌اند كه به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديدند. سپس هر يك از كلاس‌ها به‌صورت تصادفي به يكي از سه گروه (پيوندگرايي، ارتباطي و دستور-ترجمه) اختصاص يافت. ابزار اندازه‌گيري پژوهش عبارت بود از آزمون محقق‌ساخته‌ي زبان انگليسي كه شامل چهار مهارت اصلي خواندن، نوشتن، صحبت‌كردن و گوش‌دادن و مشتمل بر چهل سؤال است. يافته‌ها: داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي، آزمون آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري (MANCOVA) و از طريق نرم افزار SPSS-23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه رويكرد آموزش پيوندگرايي در مقايسه با دو رويكرد ديگر از اثربخشي بيش‌تري بر يادگيري زبان انگليسي برخوردار بوده است (0/05 > P). همچنين، رويكرد آموزش ارتباطي در مقايسه با رويكرد دستور-ترجمه از اثربخشي بيش‌تري بر يادگيري زبان انگليسي برخوردار بود (0/05 > P). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه استفاده از رويكرد آموزش مبتني بر آموزه‌هاي پيوندگرايي در ارتقاء يادگيري زبان انگليسي مؤثر بوده است، لذا اين پژوهش استفاده از آموزه‌هاي نظريه‌ي پيوندگرايي را به‌منظور ارتقاء يادگيري زبان انگليسي به عنوان يك زبان خارجي پيشنهاد مي‌كند

Introduction: The purpose of this study was to examine the effect of connectivism instructional method on student’s English language learning in comparison with grammar-translation and communicative language teaching methods. Methods: The current study was a 3 (instructional methods) *2 (genders) factorial design with pre-post-test. Statistical population included all the high school students in grade 3 from Ramhormoz city in Iran, who were studying in 2016-2017. Participants included students in six classes that were selected by available sampling method. Each of the classes was assigned to one of the three groups using the random division. The measuring instrument included an English language teacher - made test that was consisted of four main skills including reading, writing, speaking and listening. Results: Data was analyzed by descriptive statistic and MANCOVA through SPSS-23. The findings showed the connectivism instructional method was significantly more effective than other methods (P < 0.05). Communicative instructional method was more effective than grammar-translation method, too (P < 0.05). Conclusions: Based on the results of this research, it is concluded that the application of connectivism instructional method were effective in improving the English language learning of the students. Accordingly, this research suggests the application of connectivism instructional method in order to increase English language learning as a foreign language for the students.