كاربرد روش تحليل فراگير داده‌ها درتحليل رشد بهره‌وري كل عوامل توليد در زراعت پنبه ايران

Using Data Envelopment Analysis to Estimate Total Factor Productivity Growth of Cotton in IRAN

با به‌كارگيري شاخص مالم كوئيست و با استفاده از روش تحليل فراگير داده‌ها رشد بهره‌وري كل عوامل توليد در زراعت پنبه ايران در فاصله سال‌هاي 80-1362 محاسبه شده است. با تجزيه اين شاخص به دو اثر تغيير در تكنولوژي و افزايش كارايي فني، دو عامل عمده رشد بهره‌وري در توليد پنبه تحليل گرديده است. داده‌هاي مورد نياز از بانك هزينه توليد و ساير منابع آماري وزارت جهاد كشاورزي گردآوري شده است. نتايج نشان مي‌دهند كه متوسط رشد سالانه بهره‌وري كل عوامل توليد در زراعت پنبه ايران در كل دوره مثبت ولي كم (0/8 درصد در سال) بوده است، اين رقم در استان‌هاي مختلف متفاوت بوده، به طوري‌كه استان فارس بالاترين رقم را به ميزان 6/2 درصد در سال داشته و در استان‌هاي كرمان، مازندران و گلستان رشد منفي بوده است. در مقايسه بين رشد كارايي و رشد تكنولوژي، در كل دوره و براي كل كشور متوسط رشد كارايي فني، بيشتر بوده است.

Malmquist index computed by data envelopment analysis approach was used to estimate the total factor productivity (TFP) growth in cotton production in Iran during 1983-2001. By dividing this index in the two components, technological change and technical efficiency change, two major factors of productivity growth in cotton production were analyzed. Data was obtained from production cost system and other statistical sources provided by ministry of Jahad-e-Agriculture. Results indicated that TFP growth in cotton crop was positive (0.8% per annum) for the period of this study .This figure was different in different provinces of Iran. Maximum growth rate was 6.2% in Fars province and was negative in Kerman, Mazanderan and Golestan provinces. In comparison, technical efficiency growth was more than technological change during 1983-2001.