الگوي تجربي واكنش عرضه نسبت به هزينه‌هاي مبادله (مطالعه موردي: توليدكنندگان برنج)

(Empirical Model of Supply Response to Transaction Costs (Case Study: Rice Producers

در اين مقاله آثار هزينه‌هاي مبادله بر واكنش عرضه توليدكنندگان برنج مورد بررسي قرار گرفته است. رفتار توليدكنندگان برنج به گونه‌اي است كه برخي از آنان به عنوان خريدار يا ‌فروشنده در بازار شركت كرده و برخي ديگر به صورت خودكفا باقي‌مانده‌اند. هزينه‌هاي مبادله ثابت و متغير باعث شده است كه خانوارهاي توليدكننده واكنش متفاوتي نسبت به بازار برنج داشته باشند. اطلاعات به‌كار رفته در تحقيق از يك نمونه 260‌تايي از توليدكنندگان برنج استان مازندران در سال 1382 به دست آمده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه هزينه‌هاي مبادله هم از طريق تأثير بر الگوي مشاركت در بازار و هم از طريق تأثير بر كشش توليد مشاركت‌كنندگان در بازار، بر كشش عرضه تأثير گذاشته است. به عبارت ديگر، با لحاظ كردن هزينه‌هاي مبادله در الگوي توليد برنج، تغييرات اين هزينه‌ها از طريق تأثيرگذاري بر مشاركت بازاري بر مقدار عرضه توليدكنندگان اثر گذاشته است. پيشنهاد مي‌شود كه از سياست‌هاي كاهش‌دهنده هزينه‌هاي مبادله به عنوان مكملي براي سياست‌هاي حمايت قيمتي مؤثر بر واكنش عرضه استفاده شود.

This paper analyzed the effect of transaction costs on supply response of rice producers in Iran. Some of these producers participate in market as sellers or buyers and others remain self-sufficient. Farmers have different responses based on fixed and proportional transaction costs. The data used in this research consisted of information about 260 rice producers in Mazandaran province in 2004. The results indicated that lowering transactions costs would increase output by both increasing market participation and increasing production for market participants. Given that transaction costs affect market participation, aggregate supply will respond to changes in the transaction cost structure through its effect on market participation. It is recommended that policies reducing transaction costs be applied as a complementary policy to price policies to affect supply response.