شخصيت شناسي رهبران و جايگاه آن در تصميم گيري هاي سياست خارجي

Personality of Leaders and Foreign Policy Decision-making

يكي از كليدي ترين مباحث در سياست خارجي، مقوله تصميم گيري و تصميم هاي اتخاذشده رهبران در اين عرصه است. در تبيين اين مهم با شرح مدل روانشناسي شناختي (به عنوان يكي از مهم ترين مدل هاي تصميم گيري) اهميت محيط روانشناختي در ذهن فرد (كه شخصيت نيز در اين مقوله قابل طرح است) و محيط عملياتي (كه تصميم در آن اجرا مي شود) در تصميم گيري هاي سياست خارجي آشكار مي شود. نظريه هاي بسياري در حوزه شخصيت شناسي مطرح شده است كه در اين بين «نظريه روانشناسي شناختي» بيشتر بر مولفه هاي ذهني و محيطي تاكيد داشته است، اما يكي از ضعف هاي اساسي آن، غفلت از مولفه هاي وراثتي است كه مي توان با كمك مكتب اناگرام و تيپ هاي شخصيتي نه گانه مطرح در آن، اين كاستي را رفع كرد. گرچه هريك از ابناء بشر داراي شخصيتي منحصربه فرد و خاص است، اما الگوهاي شخصيتي ثابتي بين آنها وجود دارد كه با شناخت اين الگوها مي توان تا حد زيادي تصميم هاي آنها را پيش بيني كرد و يك پژوهشگر سياسي با كشف كليدهاي روان كاويِ رفتارهاي سياسي، قادر به شناخت و پيش بيني و حتي تغيير اين رفتار خواهد بود. به منظور شناخت شخصيت رهبران، روش سايكوبيوگرافي بر مبناي تحليل محتوا مناسب است. درنهايت تمامي افراد ازجمله رهبران سياسي در يكي از تيپ هاي شخصيتي گنجانده مي شوند كه با شناخت آن تيپ شخصيتي مي توان تصميم ها، رفتارها و اقدامات سياسي آنها را تحليل و سپس پيش بيني كرد.