حق بر گردشگري و حقوق گردشگران خارجي از منظر حقوق بين الملل

Tourism and Foreign Tourists Rights under International Law

حقوق بين­ الملل هنوز فاقد مقرّرات الزام­ آور در حوزه گردشگري است امّا مي­ توان از قواعد عام و نَرم مرتبط با حقوق بيگانگان و گردشگري، قواعد و اصولي را استخراج نمود كه در حقوق گردشگري نيز قابل استناد باشد. پژوهش تحليلي – توصيفي حاضر نشان مي­ دهد مفهوم حقّ بر تفريح كه در اسناد حقوق بشر شناسايي شده است؛ توسعه يافته و شامل حقّ بر گردشگري نيز مي­ شود، امّا ورود به سرزمين دولت غيرمتبوع، مستلزم رعايت ملاحظات داخلي آن كشور است كه بايد بدون هرگونه تبعيض اعمال شود. اصل رفتار متقابل تا جايي كه به نقض حقوق بنيادين منجر نشود، اصل آزادي و استثنا تلقّي­شدن محدوديت ورود اتباع خارجي در چارچوب حقّ آزادي رفت و آمد، بر استدلال­ هاي مربوط به اثبات حقّ گردشگري افزوده است. نتيجهً تحقيق حاضر نشان مي­ دهد كه حقوق بين­ الملل موجود گردشگر را به عنوان بيگانه و فارغ از معاهدات دوجانبه حمايتي، موضوع و مستحق حقوق بنيادين بشري مي­ داند كه با ابزارهايي چون دسترسي كنسولي و حمايت ديپلماتيك، تأمين مي­ گردد. برخي حقوق مرتبط با گردشگري نيز توسط دولت ميزبان بايد تضمين شود و مؤسسات خدمات مسافرتي نيز نقش مهمّي در رعايت اين حقوق دارند. اين حقوق عمدتاً در كد جهاني اخلاق گردشگري و پيش­ نويس كنوانسيون اخلاق گردشگري مورد حمايت قرار گرفته­ اند.

Though international law has not benefited from binding regulations in tourism yet, there exists applicable rules related to the aliens and tourists’ rights among general and soft law. The present descriptive-analytic research indicates that the right to leisure as an already affirmed human right in the international documents can be generalized to the tourism. International tourists should obey the internal obligatory rules of the host countries without any discrimination. From the international law perspective the principle of counter measure to the extent that does not violate the fundamental rights (as being erga omnes in nature) is an important principle related to the international tourists’ rights. The right of freedom of travel is a further principle which is an affirmative right to tourism. This paper’s result shows that according to the present international law view, at first, tourists deserve to benefit from the fundamental rights such as the right to live and the right of access to fair judge that can be achieved through consular support, regardless of necessarily any mutual contract. Secondly, there are more specific rights that host governments and travel agencies should assure, among these are: the right to have access to information (including of travel and possible risks), official, judicial, and health services, and foreign exchanges, which are supported in the global code of ethics for tourism.