عنوان مقاله :
پذيرش زودرس زنان جهت زايمان و سرانجام مادر و جنين در مركز آموزشي، درماني هاجر شهر كرد
عنوان به زبان ديگر :
Impact of early admission in labor on maternal and neonatal outcomes in Hajar health-care center of Shahr-e-Kord, Iran
پديد آورندگان :
دل آرام، معصومه دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده پرستاري و مامايي , حسن پور، علي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده پرستاري و مامايي , نوريان، كبري دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده پرستاري و مامايي , كاظميان، افسانه دانشگاه علوم پزشكي شهركرد - دانشكده پرستاري و مامايي
كليدواژه :
پذيرش زودرس , زايمان , سر انجام مادر و جنين
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: زمان پذيرش و بستري كردن مادر جهت زايمان مي تواند تاثير مهمي در سرانجام زايمان داشته باشد و توجه به اين امر مانع از ايجاد بسياري از مشكلات براي مادر و جنين مي گردد. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط پذيرش زودرس زنان جهت زايمان و سر انجام مادر و جنين در مركز آموزشي، درماني هاجر شهر كرد انجام شد.
روش تحقيق: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي، 463 نفر از زناني كه داراي حاملگي كم خطر بودند، جنين تك قلو با نماي ورتكس داشتند و در مرحله نهفته زايمان جهت زايمان بستري شده بودند (گروه 1)، با 287 نفر از زناني كه خصوصيات مشابه داشتند و در مرحله فعال زايمان پذيرش شده بودند (گروه 2) به منظور تعيين سرانجام مادر و جنين در بخش زايمان مركز آموزشي، درماني هاجر شهر كرد در فاصله ارديبهشت ماه تا آذر ماه 1383 مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات لازم در فرم مخصوصي ثبت گرديد؛ داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و آزمونهاي آماري t، Chi-Square و رگرسيون لجستيك در سطح معني داري 0/05≤Pمورد تجزيه وتحليل آماري قرار گرفتند.
يافته ها: 463 نفر (61/7%) از افراد در مرحله نهفته و و 287 نفر (38/3%) در مرحله فعال زايماني بستري شده بودند. ميانگين سن مادر، سن حاملگي بر اساس اولين روز آخرين قاعدگي و سونوگرافي، ميانگين وزن و آپگار نوزاد در دو گروه تفاوت معني داري نداشت؛ اگرچه تعداد زناني كه به علت عدم پيشرفت زايمان، مورد تحريك زايمان با اكسي توسين قرار گرفته بودند، در دو گروه مشابه بود (79/9% در مقابل 76/6%) اما ميزان سزارين در زناني كه تحريك زايماني دريافت كرده بودند، در گروه 1 بيشتر از گروه 2 بود (57/2% در مقابل 25/8%)، (0/001>P). تعداد كل موارد سزارين نيز در گروه 1 بيشتر از گروه 2 بود (363 در مقابل 118)، (0/001>P). علت اصلي سزارين در گروه 1، زايمان سخت و در گروه 2، زجر جنين بود. استفاده از فورسپس و وكيوم، تهويه مكانيكي نوزاد و خونريزي پس از زايمان در دو گروه تفاوت معني داري نداشت.
نتيجه گيري: پيشنهاد مي شود در مراقبتهاي دوران بارداري آموزش كافي به تمام زنان باردار در مورد علائم شروع مرحله فعال زايمان داده شود و به آنها توصيه گردد در صورت نداشتن مشكل، زماني در بيمارستان پذيرش گردند كه وارد مرحله فعال زايمان شده باشند تا از عوارض ناشي از بستري شدن زودرس آنها جلوگيري شود.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Time of hospitalization of women for delivery can have an important impact on the outcome of labor and attention to it could prevent many complications affecting mother and fetus. The aim of this study was to detect the impact of early admission of women in labor and maternal and neonatal outcomes.
Materials and Methods: In this descriptive and analytical study ، 463 women with low risk Pregnancy single fetus and vertex presentation، that had been admitted in their latent phase (group 1) and 287 women who had similar characteristics and had been admitted in their active phase (group 2) were assessed in Hajar hospital from February to November 2004. Information recording forms and check lists were used for data collection. SPSS software، t-test، chi -square and logistic regression tests were used to analize the obtained data. P<0.05 was considered as the significant level.
Results: 463 (61.7%) of women admitted were in their latent phase and 287 (38.3%) cases were in their active phase of labor. Mean age of mother، gestational age based on left mentoposterior (LMP) and sonography، mean birth weight and Apgar score of neonates were not significant in the two groups. Although the number of women who were augmentated with oxytocin due to dystocia were similar in the two groups (79.9% ،76.5%)، the incidence of cesarean section in women who received oxytocin was more in group 1 than in group 2 (57.2% versus 25.8% ، P<0.001). Total rate of cesarean section was more in group 1 than in group 2 (363 versus 118، P<0.001).The main Cause of cesarean section in group 1 was dystocia and in group 2 it was fetal distress. There was no difference in the rates of forceps delivery، vacuum extraction، neonatal intubation and postpartum hemorrhage in two groups.
Conclusion: It is suggested that pregnant women should be sufficiently instructed about prenatal care regarding the signs of the beginning of active labor and they had better refer to the hospital when in the active phase of labor in order to prevent complications which could be resulted from early admission.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بيرجند
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بيرجند