تاثير آموزش بر ميزان ترك سيگار و نگرش نسبت به سيگار كشيدن در بيماران بستري در بخش سي سي يو مركز آموزشي درماني حضرت علي ابن ابيطالب (ع) و مراجعه كننده به كلينيك ويژه قلب دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان (1384)

Role of and training in smoking cessation rate and attitue change in CAD patients referred to the CCU and health services of the Rafsanjan University of Medical Sciences(2005

زمينه و هدف: مصرف سيگار يكي از مهمترين عوامل زمينه اي بروز آرترواسكلروز و بيماري هاي عروق كرونر، محسوب مي شود و شايد آموزش بتواند نگرش منفي و تمايل به ترك سيگار را افزايش دهد پژوهش حاضر در همين راستا و به منظور بررسي تاثير آموزش بر نگرش و ميزان ترك سيگار ، در بيماران سيگاري بستري در بخش سي سي يو مركز آموزشي درماني حضرت علي ابن ابيطالب (ع) و مراجعه كنندگان به كلينيك ويژه قلب دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام شد . مواد و روش ها: آزمودني هاي اين تحقيق نيمه تجربي 100 نفر از بيماران مبتلا به بيماري عروق كرونر بوده كه حداقل يك سيگار در روز و 7 سيگار در هفته مي كشيدند كه به روش نمونه گيري غير احتمالي متوالي انتخاب، وبه دو گروه مورد و شاهد تقسيم شدند ابتدا پرسشنامه پژوهشگر ساخته، جهت سنجش اطلاعات دموگرافيك، ميزان مصرف سيگار روزانه و نگرش نسبت به سيگار در اختيار بيماران گروه مورد وشاهد گذاشته و تكميل گرديد. سپس برنامه آموزشي ترك سيگار، به روش چهره به چهره در سه جلسه روي گروه مورد اجرا شد . در پايان جلسه آخر آموزش ، كتابچه آموزشي به بيماران گروه مورد داده شد. در گروه شاهد هيچ گونه مداخله اي صورت نگرفت. يك ماه بعد در هر دو گروه پرسشنامه مجددا" تكميل گرديد . | يافته ها: آزمون هاي آماري نشان داد كه ميانگين ميزان مصرف سيگار روزانه در گروه مورد، قبل از آموزش 20/20 بوده كه بعد از آموزش به 6/14 كاهش پيدا كرده است. همچنين ميانگين نمره نگرش بيماران گروه مورد قبل از آموزش 33/8 بود و بعد از آموزش به 24/5 كاهش پيدا كرد كه آزمون آماري در هر دو وضعيت، اختلاف را معني داري را نشان داد(0/0001>p). در گروه شاهد، اختلاف ميانگين ميزان مصرف سيگار و ميانگين نمره نگرش در دو مرحله، از نظر آماري معني دار نبود(p> 0/05) نتيجه گيري: نتايج كلي اين پژوهش نشان داد آموزش ترك سيگار به شيوه چهره به چهره، باعث تغيير نگرش و در نتيجه كاهش ميزان سيگار مصرفي بيماران مورد مطالعه شد

Background and Objective: Smoking is one of the most important risk factors for CAD and arthrosclerosis. Public education and training may encourage people to quite smoking and cause a negative attitude toward it. This study carried out to determine the effective of education referred to the CAD patients in Rafsanjan University of Medical Sciences Heart clinics and CCU ward. Material and Methods: This study was done on 100 patients with CAD who smoked at least one cigarette daily (7 cigarette weekly). They were selected by convenience nonrandomized sampling method and divided into two groups, case and control. A research questionnaire consisted of demographic information, daily smoking rate, and attitude status of the participants about smoking was completed prior to launching three face to face training sessions about the detrimental effects of smoking for the case group. An instruction pamphlet was handed out at the end of last session. The control group received nothing. One month after education, both of groups completed questionnaire again. Results: The results showed that in case group, the mean daily smoking rate (MDSR) was decreased from 20.20 before education to 6.14 after education. Also the attitude status score (ASS) was diminished from 33.8 to 24.5. These changes were highly significant (p<0.0001) compared to the control group (from 19.7 to 19.1 for MDSR and from 33.3 to 32.8 for ASS respectively p>0.05). Conclusion: This study indicated that education and training had a significant role in reducing smoking rate and changing attitude toward it. Therefore, we suggest to the local health policy makers to aware public opinions and attract their attention toward the life-threating side effects of smoking using continuous education and training