مقايسه سلامت رواني بيماران ديابتي و مبتلا به نارسايي مزمن كليه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1384

(Mental Health Status in Diabetic and Chronic Renal Failure Patients registered in the clinic of enclusive disease, Rafsanjan (2005

زمينه و هدف: بيماران مزمن به دليل تغييرات پاتولوژي غير قابل برگشت، مرتب در معرض استرسورها قرار دارند وانتظار مي رود كه مشكلات رواني در اين افراد، بيشتر ديده شود. اين مطالعه به منظور بررسي وضعيت سلامت رواني بيماران ديابت و مبتلا به نارسايي مزمن كليه تحت پوشش بيماري هاي خاص دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، نمونه گيري از بيماران مبتلا به نارسائي مزمن كليه، به صورت سرشماري از تمام بيماراني كه به بخش همودياليز مراجعه مي كردند و نمونه گيري در بيماران ديابتي به صورت تصادفي سيستماتيك ، از ليست بيماران كلينيك ديابت انجام گرفت. در اين مطالعه سعي شد يك گروه كنترل از نمونه هاي در دسترس كه احساس سلامت جسمي رواني رابيان داشته و هيچ سابقه اي از بيماري رواني، و بيماري هاي مزمن به خصوص كليه و ديابت نداشته و از نظر فراواني جنس وسن تا حدودي با بيماران مورد مطالعه، همسان سازي شده، انتخاب و وضعيت سلامت رواني آن ها با جامعه بيماران مورد مطالعه، مقايسه گردد. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه دو قسمتي بود كه قسمت اول آن شامل اطلاعات جمعيت شناختي نمونه ها وقسمت دوم را پرسشنامه 28 گزينه اي سلامت عمومي (28-GHQ) جهت تعيين وضعيت سلامت رواني افراد مورد بررسي وغربالگري آنان از اختلالات رواني تشكيل مي داد. داده هاي پژوهش به كمك آزمون هاي تي مستقل و مجذور كاي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. | يافته ها: داده ها نشان داد كه از 30 بيمار مزمن كليه، 17 نفر (56/7 درصد) مذكر، 25 نفر آنها (83/3 درصد) متاهل و ميانگين سني آنها51/8 با انحراف معيار 16/7 سال بود. همچنين از 67 بيمار ديابتي مورد مطالعه، 19 نفر (28/4 درصد) مذكر و 65 نفر آنها( 97 درصد) متاهل و ميانگين سني بيماران ديابتي مورد مطالعه، 49/9 با انحراف معيار 11/8 سال بود . نتايج حاكي است كه در گروه بيماران مزمن كليه، ميانگين نمره آزمون GHQ به طرز معني داري كمتر از دو گروه ديگر بوده و اين گروه از بيماران بيش از ساير گروه ها، مشكوك به اختلالات رواني مي باشند( 0/05>p). اما نتيجه آزمون تي در دو گروه بيماران ديابتي و افراد سالم، تفاوت معني داري را نشان نداد. نتيجه گيري: بيماران مزمن به خصوص بيماران دچار نارسائي مزمن كليه، استعداد زيادي براي اختلالات رواني دارند. لذا ارزيابي منظم رواني وارجاع به موقع براي درمان، مي تواند باعث افزايش سطح بهداشت رواني آنان گردد

Background and Objective: Due to the irreversible pathologic changes in Patients with Chronic disease, these are very vaninerable to stress and it is supposable that more mental problems are seen among them. This study was done to investigate the Mental Health status in Diabetic and Chronic Renal Failure (CRF) Patients registered in the clinic of enclusive disease, Rafsanjan(2005). Material and Methods: In this descriptive analytic study, all patients with CRF defendant on Hemodialysis were eligible for this study however, Diabetic Patients were selected using systematic randomly sampling. Individuals chosen for the control group had a similar age and sex distribution with no history of CRF and Diabetic disease. Questionnaire used in this study was consisted of Demographic Informations and GHQ-28 Checklist to assess the Mental Health status of participants. The data were analyzed by using SPSS, Chi-square and T test. Results: From 30 CRF patients, 56.7% were male, 83.3% married, with the mean of age 51.8 +16.7 years SD for 67 Diabetic patients, these values were 28.4%, 97% and 49.9 † 11.8 years respectively. The results indicated that the mean of GHQ-28 scores in CRF patients was significantly lower than the other tw فصلنامه دانشكده پرستاري مامايي و پيراپزشكيo groups (p<0.05) and this group was more susceptive to mental disorders. However, T test results showed there was no market different in the Diabetic patients with control patients (p=0.3). Conclusion: Patients with Chronic disease, especially CRF Patients are possibly more susceptible to mental disorders. Therefore a regular follow up as an affective and preventive approach may be super value for these patients