مقايسه انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان در نظام آموزش حضوري و الكترونيكي

هدف پژوهش حاضر مقايسه انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان در نظام آموزش حضوري و الكترونيكي بوده است. فرضيه اصلي پژوهش عبارت است از: بين ميزان انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان دختر و پسر رشته تكنولوژي آموزشي كه از آموزش الكترونيكي و حضوري بهره مند ميشوند تفاوت وجود دارد. متغيرهاي مستقل پژوهش شيوه هاي آموزش الكترونيكي و حضوري هستند و متغير وابسته انگيزش پيشرفت تحصيلي. روش تحقيق، روش شبه آزمايشي با دو گروه آزمايشي بود. اولين اندازه گيري با اجراي يك پيش آزمون و دومين اندازه گيري با اجراي پس آزمون صورت گرفت. به روش تصادفي ساده 48 نفر، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. دو گروهي كه اين گونه تشكيل شد مشابه هم بودند و اندازه گيري متغير وابسته براي هر دو گروه در يك زمان و تحت يك شرايط صورت گرفت. سپس گروهي كه به روش الكترونيكي آموزش ميديدند، با همان برنامه قبلي خود، ترم را گذراندند و گروهي كه با روش سنتي آموزش مي ديدند نيز به همان روش خود ترم تحصيلي را سپري كردند. براي اندازه گيري از پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي زهرا كرمي باغ طيفوني استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از روش تحليل كوواريانس استفاده گرديد. نتايج نشان داد، بين ميانگين دو گروه تفاوت معني داري وجود دارد و محيط يادگيري الكترونيكي در ميزان انگيزش پيشرفت تحصيلي كاربران، عملكرد بهتري نسبت به آموزش حضوري داشته است