رابطه بين افسردگي، تحمل پريشاني و مشكل در تنظيم هيجان با اعتياد به استفاده از تلفن همراه در دانشجويان دانشگاه كاشان

The relationship of depression, distress tolerance and difficulty in emotional regulation with addiction to cell-phone use in students of Kashan University

سابقه و هدف در سرتاسر جهان تلفن همراه نقش مهمي در روابط بازي مي كند و از زمان ظهور آن اين سوال ايجاد شده است كه آيا استفاده بيش از حد آن مي تواند منجر به اعتياد شود يا نه. اعتياد به استفاده از تلفن همراه، با استفاده فراوان و اشتغال ذهني به تلفن همراه مشخص مي شود. بنابراين، هدف اين پژوهش بررسي رابطه افسردگي، تحمل پريشاني و مشكل در تنظيم هيجان با اعتياد به تلفن همراه در دانشجويان دانشگاه كاشان است. مواد و روش ها براي انجام اين پژوهش توصيفي-تحليلي 200 دانشجوي دانشگاه كاشان در سال تحصيلي 96-1395 به شيوه نمونه گيري خوشه اي انتخاب گرديدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس استفاده آسيب زا از تلفن همراه (Cell-phone over-use scale; COS) ، پرسشنامه افسردگي بك (Beck depression inventory; BDI) ، مقياس مشكل در تنظيم هيجان (Difficulties in emotion regulation scale; DERS) و تحمل پريشاني (Distress tolerance scale; DST) بود. نتايج نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي افسردگي، تحمل پريشاني و مشكل در تنظيم هيجان بيش از 33 درصد تغييرات اعتياد به تلفن همراه را تبيين مي كنند. همچنين، بين افسردگي و اعتياد به تلفن همراه رابطه معني داري وجود داشت (r=0.22, P<0.05) به علاوه، بين تحمل پريشاني (P<0.05,r=-0.47)و مشكل در تنظيم هيجان (r=0.50, P<0.05) با اعتياد به تلفن همراه در دانشجويان دانشگاه كاشان رابطه معني داري مشاهده گرديد. نتيجه گيري با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان گفت اعتياد به تلفن همراه به وسيله سه متغير افسردگي، تحمل پريشاني و مشكل در تنظيم هيجان قابل پيش بيني است و مشكل در تنظيم هيجان نقش قوي تري در اين پيش بيني دارد.

Background: Cell phone plays an essential role in communications throughout the world. This question has been raised whether the over use of the cell-phone could lead to addiction. Addiction to cell phone use is characterized by the overuse and preoccupation with the mobile phone. So, the aim of this study was to investigate the relationship of depression, distress tolerance and difficulty in emotional regulation with addiction to cell-phone use in students of Kashan University. Materials and Methods: In this analytical-descriptive study, 200 students of Kashan University in the academic year 2016-2017 were selected by the cluster sampling method. The research tools included the cell-phone over-use scale (COS, 2007), Beck depression inventory (BDI), difficulty in emotion regulation scale (DERS), and distress tolerance scale (DTS). Results: The results of the regression analysis showed that depression, distress tolerance and difficulty in emotional regulation explained more than 33% of the changes in addiction to cell-phone use. Also, there was a significant correlation between depression and addiction to cell-phone use (r=0.22, P<0.05). In addition, there was a significant correlation between distress tolerance (r=-0.47, P<0.05) and difficulty in emotion regulation (r=0.50, P<0.05) with cell-phone addiction in Kashan University students. Conclusion: According to the results of this study, addiction to cell-phone use can be predicted by three variables of depression, distress tolerance, and difficulty in emotion regulation. The difficulty in emotion regulation played a stronger role in this prediction.