عوامل فردي مؤثر بر احتمال بروز خشونت پليس در فرايند دادرسي و راهكارهاي پيشگيري از آن

هدف اين مقاله مشخص كردن عوامل فردي مؤثر بر خشونت پليس و راهكارهاي پيشگيري از آن است. روش تحقيق، توصيفي ـ پيمايشي است. جامعه آماري آن 1000 نفر از دو گروه كاركنان (شامل كاركنان آگاهي، مواد مخدر و پليس پيشگيري فاتب) و فرهيختگان (شامل مسئولان رده هاي ستادي سازمان و استادان دانشگاه) انتخاب شدند. براي محاسبه حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد و 277 نفر با شيوه نمونه گيري احتمالي طبقه اي نظام مند انتخاب شدند كه پرسشنامه محقق ساخته در اختيار آنها قرار گرفت. قبل از توزيع پرسشنامه، اعتبار آن از طريق اعتبار محتوي و پايايي آن از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ (94%=α) مورد ارزيابي و سنجش قرار گرفت. مهمترين يافته تحقيق بيانگر اين است كه تفاوت نظر دو گروه كاركنان و فرهيختگان با اطمينان 99 درصد معنادار است و از بين عوامل فردي مؤثر در احتمال بروز خشونت، كم بودن آستان تحمل در رتبه اول، ضعف اگاهي نسبت به احكام حقوقي و قوانين كشور در رتبه دوم و راضي نبودن از حقوق و مزايا در رتبه سوم قرار دارد. نتايج تجزيه و تحليل نشان مي دهد كه دسته اول از پاسخگويان يعني كاركنان، عوامل فردي را به ميزان 48.8درصد و دسته دوم يعني فرهيختگان آن را به ميزان 56.3درصد در احتمال بروز خشونت پليس در فرايند دادرسي مؤثر مي دانند.